Studia Językoznawcze

Językoznawstwo kognitywne zaczyna odgrywać coraz ważniejszą rolę w interdyscyplinarnym dyskursie badawczym, uwzględniającym główny przedmiot badań – materię języka i jej zastosowanie na wielu płaszczyznach. Celem artykułu jest wyeksponowanie zakresu problematycznego wspomnianych zagadnień, biorąc pod uwagę przesłanki teoretyczne z zakresu lingwistyki i socjolingwistyki w kontekście rozwoju badań językoznawczych. Liczne egzemplifikacje pojęciowe, służące wyjaśnieniu wybranych zagadnień, uwidaczniają w tym zakresie złożony charakter podanego tematu, jednocześnie wskazując na jego powiązania z szeroko rozumianą myślą humanistyczną. Autor odwołuje się do niektórych założeń współczesnej humanistyki, zaznaczając przy tym konieczność powiązania nowych postulatów badawczych w zakresie językoznawstwa kognitywnego z podmiotem badań – uczestnikiem procesu komunikacji. Przedstawia ponadto metodologiczne dylematy poznawcze wynikające z rozwoju języka kognitywnego, poruszając przy tym problem relacji kognitywizmu wobec innych dziedzin wiedzy. Podkreśla interdyscyplinarny charakter powiązań łączących niektóre aspekty wybranych dyscyplin badawczych i dyscyplin stosowanych w praktyce zawodowej. Metodologiczną przesłanką, obejmującą analizę piśmiennictwa oraz operowanie aparatem pojęciowym z zakresu językoznawstwa, był dobór odpowiedniej terminologii zawierającej w sobie aktualne odniesienia do funkcjonowania kognitywizmu w aspekcie komunikacji. Jak wskazano powyżej, wyniki badań zostały zaprezentowane w formie wniosków z analizy lektury przedmiotowej, w której odwołano się do kwestii wymagających wyrazistego podkreślenia.