Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny


ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2023.22-02
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / t. 22, 2023
Kontekstualizacja użyć nazwy barszcz ukraiński w mediach społecznościowych po 24 lutego 2022 roku

Autorzy: Weronika Gocłowska ORCID
Uniwersytet Szczeciński
Słowa kluczowe: leksyka kulinaria media społecznościowe
Data publikacji całości:2023-12-31
Liczba stron:11 (17-27)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Celem pracy jest wykazanie, jak zmieniały się konotacje i nacechowanie nazwy barszcz ukraiński w mediach społecznościowych po wybuchu wojny w Ukrainie. Materiał badawczy objął szeroki zakres postów pojawiających się w różnych serwisach społecznościowych w pierwszych tygodniach trwania agresji rosyjskiej oraz w kwietniu i lipcu 2022 roku (bezpośrednio po wydarzeniach istotnych dla funkcjonowania analizowanej tu nazwy). Media społecznościowe to przestrzeń najczęściej wybierana przez internautów do komentowania ważnych wydarzeń, sytuacji społeczno-politycznej czy reagowania na bieżące trendy. Forma publikowanych tam wypowiedzi jest swobodna, bezpośrednia, lapidarna, pełna emocji nadawców. Dzięki temu analiza zebranych materiałów ukazała wyraźnie transformację znaczeniową od nazwy kulinarnej, stosowanej w funkcji informacyjnej, do nazwy o znaczeniu symbolicznym. Analiza źródeł internetowych została poprzedzona omówieniem funkcjonowania leksemu barszcz i nazwy analitycznej barszcz ukraiński w polszczyźnie od czasów najdawniejszych do współczesności, co pozwoliło ukazać ewolucję znaczeniową leksemu od nazwy botanicznej do kulinarnej.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bąk, Stanisław, Franciszek Pepłowski, red. Słownik polszczyzny XVI wieku. T. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967.
2.Boryś, Wiesław. Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005.
3.Ćwierczakiewiczowa, Lucyna. 365 obiadów. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2009.
4.Czerniecki, Stanisław. Compendium ferculorum albo Zebranie potraw. Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2009.
5.Gospodyni litewska czyli Nauka utrzymania porządnie domu i zaopatrzenia go we wszystkie przyprawy, zapasy kuchenne, apteczkowe i gospodarskie, tudzież hodowania i utrzymania bydła, ptastwa i innych żywiołów. Wilno: nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego, 1882.
6.Kamler, Anna, Dorota Pietrzkiewicz, Katarzyna Seroka. Polska i świat przez kuchnię. Studia o dziedzictwie kulinarnym. Warszawa: Grupa Cogito, 2018.
7.Karłowicz, Jan, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, red. Słownik języka polskiego. T. 1. Warszawa: nakł. prenumeratorów, 1900.
8.Linde, Samuel Bogumił. Słownik języka polskiego. T. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1951.
9.Ochorowicz-Monatowa, Marja. Uniwersalna książka kucharska: z ilustracjami i kolorowemi tablicami odznaczona na wystawach higjenicznych w Warszawie w roku 1910 i 1926: przeszło 2200 skromnych i wytwornych przepisów gospodarskich i kuchennych z uwzględnieniem niezbędnych warunków odpowiedniej diety, codziennej higjeny oraz kuchni jarskiej. Poznań: Kurpisz, 2002.
10.Sławski, Franciszek, red. Słownik prasłowiański. T. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974.
11.Doroszewski, Witold, red. Słownik języka polskiego. https://doroszewski.pwn.pl.
12.Gruszczyński, Włodzimierz, red. Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku. https://sxvii.pl/#.
13.Słownik języka polskiego. https://sjp.pwn.pl.