Acta Iuris Stetinensis

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Iuris Stetinensis


ISSN: 2083-4373     eISSN: 2545-3181    OAI    DOI: 10.18276/ais.2022.41-07
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / 5/2022 (41)
Aksjologia prawa Stanisława Czepity

Autorzy: Marek Smolak ORCID
Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Słowa kluczowe: Stanisław Czepita aksjologia prawa ontologia wartości analiza prawa iusnaturalizm
Data publikacji całości:2022
Liczba stron:11 (89-99)
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 70

Abstrakt

Celem opracowania było wskazanie podstawowych założeń aksjologii prawa oraz, szerzej rzecz ujmując, postawy badawczej Stanisława Czepity. Jeśli chodzi o drugą kwestię, S. Czepita był analitykiem prawa. Analityczne źródła jego badań przejawiają się w trzech warstwach. Po pierwsze, ogromną wagę przypisywał analizie pojęciowej, po drugie, traktował bardzo poważnie nauki szczegółowe o prawie, w tym w szczególności naukę prawa cywilnego, po trzecie, programowo nawiązywał do rozważań z zakresu semiotyki języka, filozofii języka oraz językoznawstwa. Jeśli chodzi o aksjologię prawa, wymienić należy dwa ustalenia. Po pierwsze, można zauważyć zmianę, jaka zaszła w poglądach S. Czepity dotyczącą poznania wartości. W początkowej fazie swoich badań przyjmował stanowisko umiarkowanego nonkognitywizmu, natomiast w późniejszym okresie, uważał, że wartości istnieją obiektywnie i są poznawalne. Po drugie, mimo jego analitycznej prowieniencji należy zaliczyć go do zwolenników iusnaturalizmu. Innymi słowy, analiza pojęciowa w jego przekonaniu nie kłóci się ze stanowiskiem kognitywistycznym oraz z formułowaniem moralnych postulatów wobec prawa.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Czepita S., Istota wolności i jej granice w polskim systemie prawnym, „Prawo i Więź” 2014, nr 1 (7).
2.Czepita S., Konstytucja a teoria prawa, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2000, z. 2.
3.Czepita S., Reguły Konstytutywne a zagadnienia prawoznawstwa, Szczecin 1996.
4.Czepita S., Glosa do uchwały z 29 października 2012 r. sygn. I KZP 12/12, dot. wykładni znamion podmiotowych przestępstwa obrazy uczuć religijnych, „Państwo i Prawo” 2014, z. 10.
5.Czepita S., O ocenach i ich roli w uzasadnianiu orzeczeń sądów administracyjnych. Uzasadnianie wyroków sądowych – zasady i kontrowersje, w: J. Woldańska (red.), Materiały z konferencji Biura Orzecznictwa NSA w Warszawie 26 marca 2012 r., „Materiały Szkoleniowe NSA” 2013, nr 17.
6.Czepita S., Pohl Ł., Strona podmiotowa przestępstwa obrazy uczuć religijnych i jego formalny charakter, „Prokuratura i Prawo” 2012, nr 12.
7.Kordela M., Teoria prawa Zygmunta Ziembińskiego, „Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna” 2015, nr 1.
8.Kordela M., Zarys typologii uzasadnień aksjologicznych w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, Bydgoszcz 2001.
9.Marmor A., Social Conventions. From Language to Law, Princeton, Oxford 2009.
10.Smolak M., Aksjologiczne założenia stosowania dyrektyw wykładni celowościowej, „Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny” 2014, z. 4.
11.Smolak M., Kwiatkowski P., Poznań School of Legal Theory: Origins–People–Ideas, w: M. Smolak, P. Kwiatkowski (red.), Poznań School of Legal Theory, Leiden–Boston–Paderborn–Singapore–Beijing 2021.
12.Smolak M., Prawo, fakt, instytucja. Koncepcje teoretycznoprawne prawniczego pozytywizmu instytucjonalnego, Poznań 1998.
13.Wróblewski J., Prawo. Metodologia. Filozofia. Teoria prawa, Warszawa 1991.
14.Ziembiński Z., Wstęp do aksjologii dla prawników, Warszawa 1990.