Przegląd Zachodniopomorski

Po zakończeniu drugiej wojny światowej przeprowadzono w Polsce sumaryczny spis ludności cywilnej. Odbył się on w 1946 roku, czyli w czasie, gdy po zmianie granic państwa trwały jeszcze liczne ruchy przesiedleńcze ludności. Dopiero w 1950 roku sytuacja demograficzna stała się na tyle stabilna, że możliwe było wiarygodne ustalenie struktury, liczebności i przestrzennego rozmieszczenia mieszkańców kraju. Dzięki spisowi powszechnemu określono też skalę wojennych strat ludnościowych. Według stanu na 3 grudnia 1950 roku liczba mieszkańców Polski wynosiła 24 613 684. Ludność miejska stanowiła 39,0%, a ludność wiejska – 61,0%. W województwie szczecińskim mieszkało 529 295 osób, przy czym 55,9% w miastach i 44,1% na wsi. Najwięcej ludzi osiedliło się w mieście Szczecin (33,8% mieszkańców województwa), w Stargardzie Szczecińskim (9,1%), w Nowogardzie (6,9%), w Pyrzycach (6,8%) i w Chojnie (6,7%). Według wyników spisu 17,0% populacji województwa szczecińskiego stanowiły dzieci do lat 4. W wieku do 9 lat była co czwarta jednostka, a ponad połowa mieszkańców miała najwyżej 24 lata. W rozpatrywanym województwie najwięcej pracujących zajmowało się rolnictwem (45,1%). W działach „przemysł”, „transport i łączność”, „handel” oraz „budownictwo” pracowało 38,6% czynnych zawodowo. Pozostałe działy zaabsorbowały 16,2% aktywnych.