Studia Paradyskie

Przedmiotem artykułu jest zagadnienie grzechu pierworodnego, tj. grzechu pierwszych ludzi w tradycji prawosławnej – Adama i Ewy – zwanego upadkiem, zepsuciem lub najczęściej grzechem prarodziców. To brzemienne w skutki wydarzenie u zarania dziejów ludzkości przyniosło następstwa, które ludzkość odczuwa do dziś. Przez wieki pojęcie upadku Adama i Ewy zrodziło wiele różnych koncepcji. W artykule zajęto się pojęciem grzechu pierworodnego według nauki Kościoła prawosławnego i ukazaniu poglądów Ojców Kościoła i pisarzy kościelnych na temat aktu stworzenia człowieka, stanu w jakim się znajdował przed upadkiem oraz charakterystyki natury ludzkiej. Człowiekowi, stworzonemu na obraz i podobieństwo Boże nie udało się osiągnąć zamierzonego celu, jakim było przebóstwienie, co w efekcie prowadziło do upadku. Upadek przyniósł śmiertelność człowieka, co z kolei dało całej ludzkości określone skutki samego grzechu pierworodnego. Zrodziło to w ciągu wieków polemikę na ten temat. W odróżnieniu od poglądów teologów zachodnich, wśród których wyróżnić możemy twórcę doktryny o dziedziczności grzechu pierworodnego, czyli św. Augustyna, chrześcijański wschód, w opinii Ojców Kościoła oraz współczesnych teologów, stał zawsze na stanowisku, że grzech prarodziców jest grzechem osobistym Adama i Ewy, a ich potomkowie dziedziczą jedynie jego skutki. W artykule ukazano odmienną koncepcję na temat upadku pierwszych ludzi i przedstawiono alternatywny punkt widzenia na stan człowieka po upadku, a także wyjaśniono rozbieżności między innymi w kwestii dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny, który to dogmat nie jest uznawany przez Kościół Prawosławny.