Marketing i Zarządzanie

Współczesne organizacje przestają być jednorodne kulturowo. W wyniku zjawisk demograficznych i ekonomicznych wiele milionów ludzi migruje w poszukiwaniu pracy i lepszego życia, zmieniając nie tylko miejsce zamieszkania, ale także środowisko kulturowe, do którego wkracza z własnymi wartościami, normami i zasadami postępowania. Zatem zarówno pracownicy, jak i przedsiębiorstwa są wyeksponowane na różnorodność. W wyniku globalizacji, procesów migracyjnych oraz integracyjnych zasoby ludzkie licznych organizacji stanowią mieszankę kulturową. W literaturze na temat zarządzania różnorodnością kulturową jest ona określana jako obosieczny miecz mogący działać na korzyść organizacji lub być dla niej obciążeniem. Rolą zarządzających jest spowodować, by mieszanka ta stanowiła dla organizacji źródło przewagi konkurencyjnej. Aby tak się mogło stać, organizacje muszą wypracować metody wzajemnego uczenia się od odmiennych kulturowo członków grup. Podstawę artykułu stanowi przegląd literatury na temat metod uczenia się od odmiennych kulturowo członków organizacji. W świetle uzyskanych wyników badania literaturowego najskuteczniejszą metodą uczenia się z różnorodności kulturowej jest przyjęcie przez organizację szczegółowych mentalnych struktur uczenia się ufundowanych na dwóch czynnikach: perspektywie integracji i uczenia się oraz ogólnych strukturach uczenia się.