1. | Adorno, T. (1994). Teoria estetyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
2. | Baudrillard, J. (2006). Społeczeństwo konsumpcyjne. Jego mity i struktury. Warszawa: Wydawnictwo "Sic!". |
3. | Beylin, P. (1975). Autentyczność i kicze. Artykuły i felietony. Warszawa: PIW. |
4. | Broch, H. (1998). Kilka uwag o kiczu. W: P. Lützelera, I. Pawelska-Jagniątkowska (red.), Kilka uwag o kiczu i inne eseje (s. 103-118). Warszawa: Czytelnik. |
5. | Bronk, A. (1988). Rozumienie, dzieje, język. Filozoficzna hermeneutyka H.G. Gadamera. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL. |
6. | Core, P. (2012). Kampowe reguły. W: P. Czapliński, A. Mizerka (red.), Kamp: Antologia przykładów (s. 392-404). Kraków: Universitas. |
7. | Dehnel, P., Sierocka, B. (2003). Posłowie. Rozmowa, którą jesteśmy. Kilka uwag o hermeneutyce filozoficznej Hansa-Georga Gadamera. W: P. Dehnel, B. Sierocka (red.), Język i rozumienie (s. 161-183). Warszawa: Fundacja Aletheia. |
8. | Gadamer, H.-G. (1993a). Aktualność piękna: sztuka jako gra, symbol i święto. Warszawa: Oficyna Naukowa. |
9. | Gadamer, H.-G. (2000). Estetyka i hermeneutyka. W: K. Michalski (red.), Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane (s. 119-127). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. |
10. | Gadamer, H.-G. (2003). Język i rozumienie. W: P. Dehnel, B. Sierocka (red.), Język i rozumienie (s. 5-24). Warszawa: Fundacja Aletheia. |
11. | Gadamer, H.-G. (1993b). Koło jako struktura rozumienia. W: G. Sowiński (red.), Wokół rozumienia. Studia i szkice z hermeneutyki (s. 227- 234). Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT. |
12. | Gadamer, H.-G. (2013). Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
13. | Gadamer H.-G. (2001) Wiersz i rozmowa. Rozważania nad próbką tekstu Ernesta Meistra. W: M. Remuszko (red.), Poetica. Wybrane eseje (s. 128-141). Warszawa: Instytut Badań Literackich Wydawnictwo. |
14. | Greenberg, C. (2006). Awangarda i kicz. W: G. Dziamski, W. Lohman (red.), Obrona modernizmu: wybór esejów (s. 3-18). Kraków: Universitas. |
15. | Gruszecka, M., Michalik, T. (2013). Przyjemne miejsca trudnej pamięci. O kiczu martyrologicznym na przykładzie Skansenu w Szymbarku. Zeszyty Naukowe KUL, 56 (2–3), 69–80. |
16. | Jachimowska K. (2016). Nauka w okowach kiczu (na przykładzie czasopism popularnonaukowych). W: B. Kudra, E. Szkudlarek-Śmiechowicz (red.), Kicz w języku i komunikacji (s. 315-321). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. |
17. | Kluszczyk, K., Łukasik, R., Czech, P. (2017). Analiza statystyk dotyczących wypadków drogowych w Polsce w latach 2005-2015. Autobusy. Technika, Eksploatacja, Systemy Transportowe, 18 (6), 247-256. |
18. | Kudra, B. (2016). Komunikacja językowa kiczem podszyta. W: B. Kudra, E. Szkudlarek-Śmiechowicz (red.), Kicz w języku i komunikacji (s. 57-63). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. |
19. | Kundera, M. (1989). Nieznośna lekkość bytu. Poznań: Inicjatywa Wydawnicza "Aspekt". |
20. | Moles, A. (1978). Kicz, czyli Sztuka szczęścia: studium o psychologii kiczu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. |
21. | Riœur, P. (1986). Interpretacja a refleksja: konflikt hermeneutyczny. Studia filozoficzne, nr 250 (9), 137-161. |
22. | Sontag, S. (2018). Przeciw interpretacji. W: D. Trzcinka, W. Chodacz (red.), Przeciw interpretacji i inne eseje (s. 11- 26). Kraków: Wydawnictwo Karakter. |
23. | Springer, F. (2013). Wanna z kolumnadą. Reportaże z polskiej przestrzeni. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne. |
24. | Wasilewski, J. (2011). Społeczeństwo polskie, społeczeństwo chłopskie. Studia socjologiczne, 50 (1), 353-368. |
25. | Wiater, P. (2016). Political Kitsch, czyli jak nie powinno się tworzyć kampanii. W: B. Kudra, E. Szkudlarek-Śmiechowicz (red.), Kicz w języku i komunikacji (s. 409-417). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. |
26. | Wojczyńska, A. (2009). Wielkie oczywistości literaturoznawstwa. W: H. Kubicka (red.), Kody kultury: interakcja transformacja, synergia (s. 17-30). Wrocław: Wydawnictwo Sutoris. |