Abstrakt
Moskiewska flota kaperska została powołana przez Iwana IV Groźnego w maju
1570 roku. Pomocy w jej organizacji udzielili carowi Duńczycy, a zwłaszcza książę
Magnus. Miejscem stacjonowania okrętów moskiewskich dowodzonych przez admirała
Kerstena-Rodego stał się Bornholm. Stąd flota moskiewska, licząca 15 jednostek, rozpoczęła
w czerwcu 1570 roku działania na polskich i szwedzkich liniach komunikacyjnych.
Udało się jej wówczas zagarnąć kilka statków podążających do Gdańska. Działalność
jednostek moskiewskich spowodowała kontrakcję kaprów szwedzkich i polskich. Na ratunek
flocie Kerstena-Rodego ruszyła na przełomie czerwca i lipca 1570 roku duńska
eskadra dowodzona przez admirała Sylwestra Francka. Pojawienie się regularnych sił
duńskich na wodach Bornholmu spowodowało wysłanie w połowie lipca 1570 roku na
ten obszar sił głównych floty szwedzkiej pod dowództwem Klasa Flemminga. W tej
sytuacji okręty duńskie wycofały się spod Bornholmu, a flota moskiewska została rozproszona
przez Szwedów. W sierpniu 1570 roku Kersten-Rode zebrał ocalałe jednostki
i rozpoczął ponownie patrolowanie wód w okolicach Bornholmu, utrudniając żeglugę
głównie gdańszczanom. Ostatecznie o losie floty moskiewskiej przesądziły rokowania
podjęte na początku września 1570 roku na kongresie w Szczecinie. Pod naciskiem Polski
i Szwecji Dania wycofała się z poparcia udzielonego flocie moskiewskiej. Zmianę sytuacji
widać chociażby na przykładzie losów moskiewskiej pinki Hase („Zając”), która
nieoczekiwanie pod koniec września zawinęła do pomorskiego Mrzeżyna. Została ona
aresztowana, a kaprów moskiewskich przesłuchano i wydano Szwedom. Utrata poparcia
duńskiego spowodowała ostateczne rozwiązanie przez Iwana IV w listopadzie 1570 roku
resztek floty moskiewskiej.