Abstrakt
Dla Skandynawów, którzy dysponowali rozbudowaną flotą handlową i prowadzili
ożywiony obrót towarowy drogą morską, znaczenie instytucji konsula było szczególnie
duże. Z zasady ustanawiali oni swe zagraniczne przedstawicielstwa w dużych ośrodkach
portowych, by miały pieczę nad sprawami żeglugowo-handlowymi. Szczecin był jednym
z tych portów, w których w okresie międzywojennym XX wieku lokowały swe konsulaty
Dania, Szwecja, Finlandia i Norwegia. Po drugiej wojnie światowej wróciły nad Odrę
Anfänge des Konsulardienstes skandinavischer Staaten ... 133
jedynie placówki Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Sztokholmie i Helsinkach, podczas
gdy Oslo i Kopenhaga ograniczyły się do ulokowania ich w Gdańsku i Gdyni. Autor
artykułu postawił sobie za cel przeanalizowanie przyczyn powstania Szwedzkiej Agencji
Konsularnej oraz Konsulatu Finlandii w nadodrzańskim mieście, a także ich organizacji
i działalności po 1945 roku. Przedstawił również charakterystyki przedstawicieli
obu państw: Szweda – Arne Lellkiego oraz Fina – Santerii Jacobssona. Zajmowali się oni
przede wszystkim ruchem żeglugowym i wynikającą z niego koniecznością opieki nad
marynarzami ich narodowości oraz jednostkami pływającymi pod banderą obu państw.
Rzecz to zrozumiała, gdyż statki handlowe krajów skandynawskich stanowiły w porcie
szczecińskim w latach czterdziestych XX wieku przytłaczającą większość, a ich liczne
załogi, po zejściu na ląd i korzystaniu z uciech portowego miasta, przysparzały niemałych
kłopotów.