Abstract
Obroty w portach morskich były w XIX wieku jednym z podstawowych wskaźników
rozwoju gospodarki, sygnalizujących kolejne fazy cyklu koniunkturalnego. Potwierdzeniem
tego stały się wahania przeładunków w porcie szczecińskim, które od czasów pierwszego
ogólnoświatowego kryzysu gospodarczego w 1873 roku były stałym elementem
funkcjonowania portu w ramach klasycznych cykli ekonomicznych, obejmujących okresy
od ośmiu do jedenastu lat. Powtarzające się cyklicznie kryzysy gospodarcze, skutkujące
spadkiem obrotów portowych, osłabiały pozycję portu szczecińskiego wobec Hamburga,
który cieszył się po zjednoczeniu Rzeszy w 1871 roku wszechstronną opieką władz niemieckich.
W rezultacie przed pierwszą wojną światową Szczecin został zepchnięty do roli
portu obsługującego zaplecze niemieckie w dorzeczu Odry.
