Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie


ISSN: 1230-0780     eISSN: 2719-4337    OAI    DOI: 10.18276/skk.2015.22-14
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / nr 22 2015
Wychowanie ku dobru – w perspektywie Tischnerowskiej koncepcji człowieka agatologicznego

Autorzy: Dariusz Adamczyk
Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu
Słowa kluczowe: wychowanie ku dobru nauczyciel koncepcja człowieka agatologicznego Józef Tischner
Data publikacji całości:2015
Liczba stron:18 (211-228)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Artykuł dotyczy zagadnienia wychowania w perspektywie agatologicznej. Podstawę takiego wychowania stanowi filozoficzna refleksja nad człowiekiem jako bytem, którego celem jestintegralny rozwój ku pełni człowieczeństwa. Taką refleksję podejmuje Józef Tischner. Jego koncepcja człowieka agatologicznego koncentruje się na realizacji i konkretyzacji „ja” aksjologicznego, wynika bowiem ze stosunku człowieka do wartości. W takiej perspektywie w procesie wychowania istotne jest dialogiczne spotkanie wychowanka z wychowawcą, które stanowi szansę na przeżycie wartości i podążanie w kierunku dobra. Ze strony wychowawcy zakłada to konieczność świadczenia o dobru oraz inspirowanie wychowanka do poszukiwaniatwórczych dróg jego realizacji w życiu.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Błasiak A., Aksjologiczne aspekty procesu wychowania. Wybrane zagadnienia, Kraków 2009.
2.Cichoń W., Wartości – człowiek – wychowanie. Zarys problematyko aksjologiczno-wychowawczej, Kraków 1996.
3.Gadacz T., Chrześcijańskie korzenie Tischnerowskiej filozofii człowieka, „Znak” (2004), z. 5, s. 77-87.
4.Gadacz T., Wychowanie jako spotkanie osób, w: Wychowanie personalistyczne, red. F. Adamski, Kraków 2005, s. 213-221.
5.Glinkowski W.P., Wolność ku nadziei. Spotkanie z myślą ks. Józefa Tischnera, Łódź 2003.
6.Gowin J., Religia i ludzkie biedy. Ks. Tischnera spory o Kościół, Kraków 2003.
7.Jędrzejewski A., Nikt nie jest dobry w samotności. Filozofia społeczna ks. Józefa Tischnera, Radom 2006.
8.Kowalczyk S., Wolność naturą i prawem człowieka. Indywidualny i społeczny wymiar wolności, Sandomierz 2000.
9.Majewska-Opiełka I., Wychowanie do szczęścia, Poznań 2006.
10.Marcel G., Homo viator. Wstęp do metafizyki nadziei, Warszawa 1984.
11.Matulka Z., Wartości u podstaw wychowania personalistycznego, w: Wychowanie personalistyczne, red. F. Adamski, Kraków 2005, s. 225-235.
12.Michałowski S.C., Spotkanie jako metoda bycia w pedagogice personalistycznej, w: Wychowanie na rozdrożu, red. F. Adamski, Kraków 1999, s. 129-139.
13.Rusiecki M., Dobro jako podstawowa kategoria wychowania dzieci w młodszym wieku szkolnym, „Nauczanie Początkowe” (2005/2006), nr 1, s. 7-20.
14.Skarga B., Człowiek agatologiczny, w: Pytając o człowieka. Myśl filozoficzna Józefa Tischnera, red. W. Zuziak, Kraków 2001, s. 99-112.
15.Stróżewski W., O stawaniu się człowiekiem, w: Człowiek – wychowanie – kultura, red. F. Adamski, Kraków 1993, s. 52-58.
16.Tischner J., Aksjologiczne podstawy doświadczenia „ja” jako całości cielesno-przestrzennej, w: Logos i ethos. Rozprawy filozoficzne, red. K. Kłósak, Kraków 1971, s. 33-82.
17.Tischner J., Bezdroża spotkań, „Analecta Cracoviensia” 12 (1980), s. 137-172.
18.Tischner J., Etyka solidarności, Kraków 2000.
19.Tischner J., Fenomenologia spotkania, „Analecta Cracoviensia” 10(1978), s. 73-98.
20.Tischner J., Filozofia dramatu, Kraków 2001.
21.Tischner J., Gra wokół odpowiedzialności, „Znak” 10(1995), s. 47-55.
22.Tischner J., Jak żyć?, w: J. Tischner, K. Bukowski, W co wierzę? Jak żyć?, Katowice 1984, s. 149-227.
23.Tischner J., Między pytaniem a odpowiedzią, czyli u źródeł obiektywizmu, „Studia Filozoficzne” (1986), nr 5-6, s. 115-127.
24.Tischner J., Myślenie według wartości, Kraków 2011.
25.Tischner J., Nieszczęsny dar wolności, Kraków 1993.
26.Tischner J., Polski kształt dialogu, Kraków-Warszawa-Lublin 1980.
27.Tischner J., Polski młyn, Kraków 1991.
28.Tischner J., Praca nad nadzieją bliźniego, „Znak” (1975), z. 1, s. 11-23.
29.Tischner J., Spór o istnienie człowieka, Kraków 2001.
30.Tischner J., Sprawa osoby. Wstępne przybliżenie, „Logos i Ethos” (1992), nr 2, s. 5-19.
31.Tischner J., Świat ludzkiej nadziei, Kraków 2000.
32.Tischner J., W krainie schorowanej wyobraźni, Kraków 1997.
33.Tischner J., Zarys filozofii człowieka dla duszpasterzy i artystów, Kraków 1991.
34.Tischner J., Z problematyki wychowania chrześcijańskiego, „Znak” (1966), nr 11, s. 1334-1345.
35.Tischner J., Życie wewnętrzne osoby, „Analecta Cracoviensia” 25(1993), s. 507-519.
36.Torończak E., Wartość dialogu pedagogicznego w „społeczeństwie informacyjnym”, „Paedagogia Christiana” 32(2013), nr 2, s. 91-102.
37.Walczak P., Wychowanie jako spotkanie. Józefa Tischnera filozofia człowieka jako źródło inspiracji pedagogicznych, Kraków 2007.