Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny


ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2018.17-20
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / t. 17, 2018
Nazwy odcieni barwy zielonej w kategorii „proza” Narodowego Korpusu Języka Polskiego

Autorzy: Danuta Stanulewicz ORCID
Uniwersytet Gdański, Wydział Filologiczny, Gdańsk
Słowa kluczowe: słownictwo barw nazwy odcieni barwy zielonej proza Narodowy Korpus Języka Polskiego
Data publikacji całości:2018
Liczba stron:17 (315-331)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Celem tego artykułu jest omówienie występowania nazw odcieni barwy zielonej w tekstach zgromadzonych w Narodowym Korpusie Języka Polskiego (NKJP), dostępnym pod adresem http://www.nkjp.pl, a dokładniej, w kategorii „proza” w podkorpusie zrównoważonym. Dane językowe zostały wyekscerpowane przy pomocy wyszukiwarki PELCRA. Analiza materiału wykazuje, że z występujących w tekstach NKJP dziewięciu nazw odcieni barwy zielonej najczęściej notowany jest przymiotnik seledynowy, którego prozaicy używają m.in. w opisach światła i nieba. Jednak jego frekwencja jest stosunkowo niska – w polu zieleni zdecydowanie dominuje nazwa podstawowa, zielony. Ani seledynowy, ani żadna z innych nazw barw w tym polu nie pełni tak istotnej roli jak błękitny w polu barwy niebieskiej.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Ampel-Rudolf, Mirosława. „Cechy semantyczne i składniowe przymiotników koloru (na przykładzie przymiotnika ‘zielony’ i przymiotników określających jego odcienie)”. Polonica 13 (1989): 51–63.
2.Ampel-Rudolf, Mirosława. Kolory. Z badań leksykalnych i semantyczno-składniowych języka polskiego. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1994.
3.Bjelajeva, Inna. Niepodstawowe nazwy barw w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2005.
4.Bjelajeva, Inna. „Niepodstawowe nazwy barwy zielonej w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. I, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, 93–104.
5.Doroszewski, Witold, red. Słownik języka polskiego, https://sjp.pwn.pl/doroszewski/, dostęp maj, czerwiec i listopad 2017.
6.Górski, Rafał L., Łaziński Marek. „Typologia tekstów w NKJP”. W: Narodowy Korpus Języka Polskiego, red. Adam Przepiórkowski, Mirosław Bańko, Rafał L. Górski, Barbara Lewandowska-Tomaszczyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, 13–23. Książka dostępna pod adresem: http://nkjp.pl/settings/papers/NKJP_ksiazka.pdf, dostęp 3.11.2017.
7.Handke, Kwiryna. „Język a determinanty płci”. W: Język a Kultura 9: Płeć w języku i kulturze, red. Janusz Anusiewicz, Kwiryna Handke. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 1994, 15–29.
8.Handke, Kwiryna. Socjologia języka. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
9.Komorowska, Ewa. Barwa w języku polskim i rosyjskim: Rozważania semantyczne. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2010.
10.Komorowska, Ewa. „Metafora w polskim i rosyjskim języku mówionym (na przykładzie metafor zieleni)”. W: Norma i wariancja w teorii i praktyce języka rosyjskiego w konfrontacji z językiem polskim i niemieckim, red. Krystyna Janaszek. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2003, 73–81.
11.Komorowska, Ewa. „Zieleń i czerwień w metaforach polskiego i rosyjskiego języka mówionego”. W: Russkoe slovo v mirovoj kul’ture. Sankt-Petersburg 30 iŭnjâ – 5 iŭlâ. Russkij âzyk i russkaâ reč’ segodnâ: staroe-novoe-zaimstvovannoe. Sankt-Petersburg. Izdatel’stvo „Politehnika”, 2003, 109–115.
12.Komorowska, Ewa. „Zelënyj cvet v metafore (na materiale pol’skogo i russkogo âzykov”. W: Teaching/Learning Paradigm of Foreign Languages, red. Juozas Korsakas. Siauliai: Siauliai University, 2002, 165–168.
13.Komorowska, Ewa, Agnieszka Szlachta. „Niepodstawowe nazwy barwy zielonej w języku polskim i rosyjskim”. W: Barwa w języku, literaturze i kulturze IV, red. Ewa Komorowska, Danuta Stanulewicz. Szczecin: Volumina.pl Daniel Krzanowski, 2013, 23–39.
14.Narodowy Korpus Języka Polskiego (NKJP). Dostęp maj, czerwiec i listopad 2017. http://www.nkjp.pl.
15.Pęzik, Piotr. „Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP”. W: Narodowy Korpus Języka Polskiego, red. Adam Przepiórkowski, Mirosław Bańko, Rafał L. Górski, Barbara Lewandowska-Tomaszczyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, 253–273. Książka dostępna pod adresem: http://nkjp.pl/settings/papers/NKJP_ksiazka.pdf, dostęp 3.11.2017.
16.Słownik języka polskiego PWN. Dostęp maj, czerwiec i listopad 2017. https://sjp.pwn.pl/sjp/.
17.Stanulewicz, Danuta. „Kamień i kolor. Barwa turkusowa w języku polskim”. W: Imiona językowej komunikacji, czyli demakijażowanie sensów. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Marcelinie Grabskiej, red. Katarzyna Wojan, Żanna Sładkiewicz, Anna Hau, Katarzyna Wądołowska-Lesner. Gdańsk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2015, 297–315.
18.Stanulewicz, Danuta. „Leksem błękitny w polskiej prozie (badania korpusowe)”. Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 16 (2017): 237–253.
19.Teodorowicz-Hellman, Ewa. „Zielony i niebieski w języku polskim w porównaniu z grön i blå w szwedzkim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. I, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, 73–92.
20.Tokarski, Jan, red. Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980.
21.Tokarski, Ryszard. Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, wydanie drugie rozszerzone. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2004.
22.Waszakowa, Krystyna. „Bliskość znaczeniowa nazw barw ‘żółtej’ i ‘zielonej’ w polskim językowym obrazie świata”. Prace Filologiczne 46 (2001): 637–647.
23.Waszakowa, Krystyna. „Opis porównawczy znaczeń podstawowej nazwy barwy zielonej w języku polskim, czeskim, rosyjskim, ukraińskim, szwedzkim i wietnamskim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. II, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, 37‒48.
24.Waszakowa, Krystyna. „Polskie podstawowe nazwy barw w roli „interpretantów” świata (na przykładzie nazwy barwy zielonej)”. Prace Filologiczne 45 (2000): 619–632.
25.Zaręba, Alfred. Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego. Wrocław: Ossolineum, 1954.