1. | Tuwim, Julian. „Książki, Chopin i Inowłódz”. W: tenże. Pisma prozą. Warszawa: Czytelnik, 1964. Pierwodruk: Wiadomości Literackie, 11 (1936). |
2. | Tuwim, Julian, Nowy wybór poezji. Wybrał, ułożył, posłowiem i notą edytorską opatrzył Juliusz Wiktor Gomulicki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2002. |
3. | Tuwim, Julian. Pegaz dęba. Kraków: Aidcas. Agencja Reklamowo-Wydawnicza, 2006. |
4. | Tuwim, Julian, Pisma prozą. Warszawa: Czytelnik, 1964. Pierwodruk: Wiadomości Literackie, 11 (1936). |
5. | Tuwim, Julian. Wiersz nieznanego poety. Gawęda literacko-obyczajowa. Wstęp, rekonstrukcję zakończenia oraz posłowie oprac. Juliusz Wiktor Gomulicki. Warszawa: Czytelnik, 1955. |
6. | Brückner, Aleksander. Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974 (skrót: SEBr). |
7. | Orgelbrand, Maurycy. Słownik języka polskiego. Wilno 1861. Reprint – Warszawa: Prasa – Książka – Ruch, 1986 (skrót: SWil). |
8. | Sawicka, Jadwiga. Julian Tuwim. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1998. |
9. | Sokólska, Urszula. „Etymologiczne zabawy Juliana Tuwima”. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza 22 (42) (2015), 1: 235–252. |
10. | Sokólska, Urszula. „O, mowo polska, ty ziele rodzime”. Wokół refleksji nad kształtem polszczyzny. Białystok: Wydawnictwo Prymat, 2017. |
11. | Wróblewski, Piotr. „Stylistyczne wykorzystanie brzmieniowej warstwy leksyki (na przykładzie prozy Brunona Schulza)”. Prace Filologiczne, 38 (1986): 433–440. |