Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2019.18-16
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / t. 18, 2019
Autotautogram, czyli raz jeszcze w sprawie zabaw Juliana Tuwima brzmieniową warstwą leksyki

Autorzy: Urszula Sokólska ORCID
Uniwersytet w Białymstoku, Białystok
Słowa kluczowe: Julian Tuwim gra językowa eufonologia
Data publikacji całości:2019
Liczba stron:11 (229-239)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

W artykule podjęto próbę opisu fonologicznych gier w poezji Juliana Tuwima. Zwrócono uwagę na sposoby budowania instrumentacji głoskowej za pomocą odpowiedniego doboru spółgłosek i samogłosek oraz wyrazów dźwiękonaśladowczych. Wskazano też zależność emotywno-wizualnej wizji świata przedstawionego od uwikłań leksykalnych towarzyszących zjawiskom stricte fonetycznym.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Tuwim, Julian. „Książki, Chopin i Inowłódz”. W: tenże. Pisma prozą. Warszawa: Czytelnik, 1964. Pierwodruk: Wiadomości Literackie, 11 (1936).
2.Tuwim, Julian, Nowy wybór poezji. Wybrał, ułożył, posłowiem i notą edytorską opatrzył Juliusz Wiktor Gomulicki. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2002.
3.Tuwim, Julian. Pegaz dęba. Kraków: Aidcas. Agencja Reklamowo-Wydawnicza, 2006.
4.Tuwim, Julian, Pisma prozą. Warszawa: Czytelnik, 1964. Pierwodruk: Wiadomości Literackie, 11 (1936).
5.Tuwim, Julian. Wiersz nieznanego poety. Gawęda literacko-obyczajowa. Wstęp, rekonstrukcję zakończenia oraz posłowie oprac. Juliusz Wiktor Gomulicki. Warszawa: Czytelnik, 1955.
6.Brückner, Aleksander. Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974 (skrót: SEBr).
7.Orgelbrand, Maurycy. Słownik języka polskiego. Wilno 1861. Reprint – Warszawa: Prasa – Książka – Ruch, 1986 (skrót: SWil).
8.Sawicka, Jadwiga. Julian Tuwim. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1998.
9.Sokólska, Urszula. „Etymologiczne zabawy Juliana Tuwima”. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza 22 (42) (2015), 1: 235–252.
10.Sokólska, Urszula. „O, mowo polska, ty ziele rodzime”. Wokół refleksji nad kształtem polszczyzny. Białystok: Wydawnictwo Prymat, 2017.
11.Wróblewski, Piotr. „Stylistyczne wykorzystanie brzmieniowej warstwy leksyki (na przykładzie prozy Brunona Schulza)”. Prace Filologiczne, 38 (1986): 433–440.