Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny


ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2019.18-14
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Lista wydań / t. 18, 2019
Kilka uwag o tłumaczeniu portugalskiego fado na przykładzie pieśni Garras dos Sentidos

Autorzy: Nina Pielacińska ORCID
Uniwersytet Szczeciński, Szczecin
Słowa kluczowe: przekład pieśni portugalskie poetyka semantyka
Data publikacji całości:2019
Liczba stron:14 (205-218)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Tematem artykułu są tłumaczenia portugalskich pieśni fado na język polski. Ten gatunek muzyczny uznawany jest za symbol tożsamości narodowej Portugalii i stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych wyznaczników jej kultury. Przedmiotem analizy jest pierwsze polskie tłumaczenie wiersza portugalskiej pisarki Agustiny Bessy-Luis Garras dos Sentidos, zaś nadrzędnym celem pracy jest sprawdzenie, czy utwór oryginalny i jego przekład funkcjonują w obydwu kulturach identycznie oraz które elementy tekstu są istotne dla właściwego odbioru. W artykule skoncentrowano się na takich składnikach struktury dzieła, jak wersyfikacja, układ rymów i zjawiska semantyczne.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bessa-Luis, Agustina. Garras dos Sentidos (Mísia, 1998).
2.Antoniewicz, Grażyna. „Bosa Królowa”. Dziennik Bałtycki. Kultura, 18.04.2005.
3.Antoniewicz, Grażyna. „Fatum – piosenki inspirowane portugalskim fado”. Dziennik Bałtycki. Kultura, 7.07.2010.
4.Balcerzan, Edward. „Poetyka przekładu artystycznego”. W: Literatura z literatury (strategie tłumaczy), red. Piotr Fast. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1998, 17–31.
5.Barańczak, Stanisław. „Mały, lecz maksymalistyczny Manifest translatologiczny albo: Tłumaczenie się z tego, że tłumaczy się wiersze również w celu wytłumaczenia innym tłumaczom, iż dla większości tłumaczeń wierszy nie ma wytłumaczenia”. Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja, 3 (1990), 7–66.
6.Barańczak, Stanisław. „Przekład artystyczny jako «samoistny» i «związany» obiekt interpretacji (na przykładzie niektórych polskich tłumaczeń Gottfrieda Benna”. W: Z teorii i historii przekładu artystycznego, red. Jacek Baluch. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1974, 47–74.
7.Bartmiński, Jerzy. „Wymowa w śpiewie”. W: Opuscula logopaedica: in honorem Leonis Kaczmarek, red. Jerzy Bartmiński. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 1993, 226–231.
8.Bechara, Evanildo. Moderna Gramática Portuguesa. Rio de Janeiro: Nova Fronteira Participações S.A, 2009.
9.Darasz, Wiktor Jarosław. Mały przewodnik po wierszu polskim. Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, 2003.
10.Dicionário da língua portuguesa: acordo ortográfico. Porto: Porto Editora, 2011.
11.García Lorca, Federico. Obras completas I, II, III, red. Arturo del Hoyo. Madrid: Aguilar, 1991.
12.Klave, Janina. Historia literatury portugalskiej – zarys. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985.
13.Kristeva, Julia. Czarne słońce. Depresja i melancholia. Kraków: Universitas, 2007.
14.Nowikow, Wiaczesław. Fonetyka hiszpańska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992.
15.Pessoa, Fernando. Poesias Inéditas (1919–1930). Lisboa: Ática, 1990.
16.Pielacińska, Nina. Fenomen fado na przykładzie Polski. Poetyka i performance. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2018.
17.Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Częstochowa: Edycja Świętego Pawła, 2009.
18.Starzycka, Maria Magdalena. „Fado”. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich, red. Grzegorz Gazda, Słowinia Tynecka-Makowska. Kraków: Universitas, 2006, 244–246.
19.Śniedziewski, Piotr. Czarne słońca romantyków. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2018.
20.Śniedziewski, Piotr. „Obraz czarnego słońca w wybranych utworach francuskich i polskich romantyków (rekonesans )”. Prace Polonistyczne, 70 (2015): 199–202.
21.Tokarski, Ryszard. Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2004.
22.Vieira, Nery Rui. “A Arte de Dizer”. W: Amália: Coração Independente, red. Clara Távora Vilar, Nuno Ferreira de Carvalho. Lisboa: Fundação Amália Rodrigues / Museu Colecção Berrado / Museu da Electricidade-Fundação EDP, 2009, 105–127.