Studia Językoznawcze

synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny


ISSN: 1730-4180     eISSN: 2353-3161    OAI    DOI: 10.18276/sj.2018.17-20
CC BY-SA   Open Access   ERIH PLUS

Issue archive / t. 17, 2018
Nazwy odcieni barwy zielonej w kategorii „proza” Narodowego Korpusu Języka Polskiego
(Names of shades of green in the ‘prose’ (in National Corpus of Polish))

Authors: Danuta Stanulewicz ORCID
Uniwersytet Gdański, Wydział Filologiczny, Gdańsk
Keywords: colour vocabulary names of shades of green prose National Corpus of Polish
Data publikacji całości:2018
Page range:17 (315-331)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstract

The purpose of the article was to present names of shades of green in the texts gathered in the National Corpus of the Polish Language (NKJP), which is available at: http://www.nkjp.pl in the category ‘prose’ in the balanced sub-corpus. Linguistic data have been excerpted with the search engine PELCRA. According to the analysis among the nine names of shades of green identified in the texts of NKJP the most frequent adjective is seledynowy [celadon], which is used by prose writers, inter alia, in the descriptions of the sky and light. Yet, its frequency is relatively low, and in the field of verdancy the basic name, green, is decidedly dominant. Neither seledynowy nor any other name of colour plays such a role as błękitny [light blue] in the field of verdancy.
Download file

Article file

Bibliography

1.Ampel-Rudolf, Mirosława. „Cechy semantyczne i składniowe przymiotników koloru (na przykładzie przymiotnika ‘zielony’ i przymiotników określających jego odcienie)”. Polonica 13 (1989): 51–63.
2.Ampel-Rudolf, Mirosława. Kolory. Z badań leksykalnych i semantyczno-składniowych języka polskiego. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1994.
3.Bjelajeva, Inna. Niepodstawowe nazwy barw w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2005.
4.Bjelajeva, Inna. „Niepodstawowe nazwy barwy zielonej w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. I, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, 93–104.
5.Doroszewski, Witold, red. Słownik języka polskiego, https://sjp.pwn.pl/doroszewski/, dostęp maj, czerwiec i listopad 2017.
6.Górski, Rafał L., Łaziński Marek. „Typologia tekstów w NKJP”. W: Narodowy Korpus Języka Polskiego, red. Adam Przepiórkowski, Mirosław Bańko, Rafał L. Górski, Barbara Lewandowska-Tomaszczyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, 13–23. Książka dostępna pod adresem: http://nkjp.pl/settings/papers/NKJP_ksiazka.pdf, dostęp 3.11.2017.
7.Handke, Kwiryna. „Język a determinanty płci”. W: Język a Kultura 9: Płeć w języku i kulturze, red. Janusz Anusiewicz, Kwiryna Handke. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 1994, 15–29.
8.Handke, Kwiryna. Socjologia języka. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
9.Komorowska, Ewa. Barwa w języku polskim i rosyjskim: Rozważania semantyczne. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2010.
10.Komorowska, Ewa. „Metafora w polskim i rosyjskim języku mówionym (na przykładzie metafor zieleni)”. W: Norma i wariancja w teorii i praktyce języka rosyjskiego w konfrontacji z językiem polskim i niemieckim, red. Krystyna Janaszek. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2003, 73–81.
11.Komorowska, Ewa. „Zieleń i czerwień w metaforach polskiego i rosyjskiego języka mówionego”. W: Russkoe slovo v mirovoj kul’ture. Sankt-Petersburg 30 iŭnjâ – 5 iŭlâ. Russkij âzyk i russkaâ reč’ segodnâ: staroe-novoe-zaimstvovannoe. Sankt-Petersburg. Izdatel’stvo „Politehnika”, 2003, 109–115.
12.Komorowska, Ewa. „Zelënyj cvet v metafore (na materiale pol’skogo i russkogo âzykov”. W: Teaching/Learning Paradigm of Foreign Languages, red. Juozas Korsakas. Siauliai: Siauliai University, 2002, 165–168.
13.Komorowska, Ewa, Agnieszka Szlachta. „Niepodstawowe nazwy barwy zielonej w języku polskim i rosyjskim”. W: Barwa w języku, literaturze i kulturze IV, red. Ewa Komorowska, Danuta Stanulewicz. Szczecin: Volumina.pl Daniel Krzanowski, 2013, 23–39.
14.Narodowy Korpus Języka Polskiego (NKJP). Dostęp maj, czerwiec i listopad 2017. http://www.nkjp.pl.
15.Pęzik, Piotr. „Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP”. W: Narodowy Korpus Języka Polskiego, red. Adam Przepiórkowski, Mirosław Bańko, Rafał L. Górski, Barbara Lewandowska-Tomaszczyk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, 253–273. Książka dostępna pod adresem: http://nkjp.pl/settings/papers/NKJP_ksiazka.pdf, dostęp 3.11.2017.
16.Słownik języka polskiego PWN. Dostęp maj, czerwiec i listopad 2017. https://sjp.pwn.pl/sjp/.
17.Stanulewicz, Danuta. „Kamień i kolor. Barwa turkusowa w języku polskim”. W: Imiona językowej komunikacji, czyli demakijażowanie sensów. Księga jubileuszowa dedykowana profesor Marcelinie Grabskiej, red. Katarzyna Wojan, Żanna Sładkiewicz, Anna Hau, Katarzyna Wądołowska-Lesner. Gdańsk, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2015, 297–315.
18.Stanulewicz, Danuta. „Leksem błękitny w polskiej prozie (badania korpusowe)”. Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 16 (2017): 237–253.
19.Teodorowicz-Hellman, Ewa. „Zielony i niebieski w języku polskim w porównaniu z grön i blå w szwedzkim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. I, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, 73–92.
20.Tokarski, Jan, red. Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980.
21.Tokarski, Ryszard. Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, wydanie drugie rozszerzone. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2004.
22.Waszakowa, Krystyna. „Bliskość znaczeniowa nazw barw ‘żółtej’ i ‘zielonej’ w polskim językowym obrazie świata”. Prace Filologiczne 46 (2001): 637–647.
23.Waszakowa, Krystyna. „Opis porównawczy znaczeń podstawowej nazwy barwy zielonej w języku polskim, czeskim, rosyjskim, ukraińskim, szwedzkim i wietnamskim”. W: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw, nazwy wymiarów, predykaty mentalne. Cz. II, red. Renata Grzegorczykowa, Krystyna Waszakowa. Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, 37‒48.
24.Waszakowa, Krystyna. „Polskie podstawowe nazwy barw w roli „interpretantów” świata (na przykładzie nazwy barwy zielonej)”. Prace Filologiczne 45 (2000): 619–632.
25.Zaręba, Alfred. Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego. Wrocław: Ossolineum, 1954.