Studia i Prace WNEiZ US

Korporacyjne fundusze wysokiego ryzyka (CVC) są niewątpliwie jednym ze skuteczniejszych sposobów pobudzania innowacyjności przedsiębiorstw, a co za tym idzie – gospodarki. Paradoksalnie pomimo „nacisku” rządzących na stymulowanie innowacyjności narzędzie, jakim są CVC, do niedawna nie było prawie w ogóle wykorzystywane w Polsce. Z tej przyczyny pomimo bogactwa literatury zagranicznej pojęcie korporacyjnych funduszy wysokiego ryzyka do tej pory praktycznie nie występowało w polskiej literaturze przedmiotu. Biorąc pod uwagę fakt, że CVC zaczynają odgrywać na świecie coraz większą rolę w zakresie rozwijania innowacyjnych rozwiązań, pewnym problemem jest to, że od strony teoretycznej problematyka ich funkcjonowania w Polsce jest bardzo słabo rozpoznana. Autorzy, dostrzegając tę lukę, na podstawie badań literaturowych syntetycznie przedstawiają pojęcie korporacyjnych funduszy wysokiego ryzyka oraz formułują własną definicję, według której są to wydzielone organizacyjnie i prawnie podmioty funkcjonujące w grupie kapitałowej, utworzone w celu pozyskiwania i wspierania tworzenia innowacyjnych rozwiązań poprzez inwestowanie w innowacyjne przedsięwzięcia. Ponadto w artykule przedstawiono klasyczną typologię CVC według Chesbrougha, ale dostrzegając „wielowymiarowość” problematyki funkcjonowania CVC, zaproponowano własną typologię, której wymiarami są: stopień oczekiwania szybkiego tempa zwrotu z inwestycji oraz stopień oczekiwanego rozpowszechnienia korzyści w grupie. Jest to typologia stworzona na potrzeby dalszych badań w zakresie rodzimych korporacyjnych funduszy wysokiego ryzyka, ale również ma być przyczynkiem do rozwoju naukowej dyskusji, ponieważ jej brak może spowodować znaczne „opóźnienie” nauki w stosunku do praktyki zarządzania.