Problemy Transportu i Logistyki

W artykule podjęto problematykę rozwoju infrastruktury zasilania paliwami alternatywnymi współczesnych statków śródlądowych posiadających unijne świadectwo zdolności żeglugowej w polskich portach. W związku z prognozą rozwoju zaplecza technicznego dla dystrybucji paliw alternatywnych w Europie na latach 2020–2030 zachodzą uzasadnione przesłanki dla rozwoju technik i technologii transportu tych surowców, w tym środków transportu wodnego śródlądowego oraz transportu morskiego. Zgodnie z przepisami (Dyrektywa, 2014), które mają na celu wsparcie stosowania paliw alternatywnych w transporcie, państwa członkowskie Unii Europejskiej zostały zobowiązane do rozmieszczenia infrastruktury paliw alternatywnych w określonych terminach. Dyrektywa nakłada obowiązek w zakresie operacji tankowania gazu ziemnego, punktów ładowania pojazdów elektrycznych, infrastruktury do ładowania statków energią elektryczną oraz tankowania LNG (liquefied natural gas) w portach morskich i śródlądowych. W myśl międzynarodowych uregulowań prawnych oraz przepisów krajowych (Ustawa, 2018) określono wymagania techniczne i technologiczne wspomagające rozwój infrastruktury technicznej w krajach członkowskich. Celem artykułu jest analiza warunków budowy na nabrzeżach stacji bunkrowania jednostek transportowych skroplonym gazem ziemnym oraz metod i zasad bunkrowania jednostek w portach morskich i śródlądowych, tworzących w przyszłości kanały dystrybucji LNG w głąb kraju różnymi środkami transportu. W artykule przedstawiono determinanty rozmieszczenia stacji bunkrowania naturalnego gazu w postaci skroplonej oraz zasady teorii projektowania i ich budowy. Ponadto zaprezentowano kilka przykładów bunkrownia zgodnie z wytycznymi Polskiego Rejestru Statków. W ostatniej części przeanalizowano możliwość wykorzystania energii elektrycznej do zasilania statków śródlądowych znajdujących się przy nabrzeżu w porcie.