Abstrakt
Celem artykułu jest opis i analiza Kęszycy Leśnej – miejscowości powstałej w 1994 roku na terenie byłej radzieckiej bazy wojskowej – jako przykładu dwojakiego rodzaju enklawy, pożądanej i niepożądanej społecznie oraz pokazanie, jak możliwe jest zmienianie charakteru enklawowości miejsca, a także tworzenie w nim „nowego” w miejsce „starego”. W tekście scharakteryzowano proces powstawania wsi i budowania zbiorowości lokalnej, na której ciążyły zarówno historia tego miejsca, jak i współczesne działania władz nadające jej charakter enklawy marginalizacji i izolacji społecznej. Ostatnie lata przyniosły odwrócenie tendencji wykluczania tej społeczności za sprawą aktywności miejscowego proboszcza, który swoimi animacyjnymi działaniami spowodował włączanie się mieszkańców w życie wsi i stopniowe konstruowanie enklawy pozytywnej, dającej poczucie przynależności, sensu i bezpieczeństwa mieszkańcom. Artykuł jest próbą opisu mechanizmu tworzenia się nowego typu enklawy na starym „pniu” historyczno-strukturalnym.