Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

Transformacja gospodarcza, jaka dokonała się w skali globalnej, z gospodarek opartych na produkcji poprzez gospodarki oparte na usługach, do gospodarek opartych na wiedzy, oznacza dla firm większą koncentrację na zasobie, jakim są ich pracownicy. Dzieje się tak z uwagi na globalne niedobory umiejętności, jak również możliwość utraty cennej wiedzy wewnętrznej w konsekwencji odejścia pracownika z firmy. Pracownicy organizacji, uznani przez ekonomistów za najważniejszy jej zasób, ponieważ kontrolują i zarządzają innymi zasobami, przyczyniają się w bezpośredni sposób do jej sukcesu lub niepowodzenia. Z uwagi na ogromne znaczenie tego zasobu, coraz większe zainteresowanie zyskuje rachunkowość zasobów ludzkich, w której proponuje się wiele modeli i technik do wyceny zasobów ludzkich w szerszym kontekście. Mimo solidnych badań, nadal toczą się ożywione dyskusje o tym, czy należy ujmować zasoby ludzkie w sprawozdaniu finansowym czy też nie. Historycznie rzecz biorąc, rachunkowość nie uznawała zasobów ludzkich za składnik aktywów w sprawozdaniu z sytuacji finansowej z uwagi na brak odpowiednich wskaźników mających zastosowanie do pracowników, a także ze względu na brak odpowiednich modeli przypisywania wartości zasobom ludzkim. Oczywiste jest zatem, że w momencie silnej orientacji na kapitał ludzki luka wiedzy tego rodzaju rodzi wiele pytań wobec praktyki rachunkowości. Rachunkowość zasobów ludzkich ma możliwości wypracowania alternatywnego rozwiązania przydatnego zarządom w procesie decyzyjnym, zwłaszcza w zakresie adekwatności zasobów ludzkich z punktu widzenia kondycji finansowej. Do tej pory istnieje jednak potrzeba dalszego ustalenia wiarygodnej platformy rachunkowości zasobów ludzkich, w szczególności drogą uzyskania solidnych wyników badań jakościowych. W związku z tym niniejszy artykuł dokonuje dalszej analizy możliwości włączenia zasobów ludzkich do kategorii aktywów, określa rodzaje wydatków wymaganych w sprawozdaniach finansowych i proponuje rodzaje ujawnień niezbędnych do przedstawienia aktywów w postaci zasobów ludzkich. W szczególności, niniejszy artykuł proponuje model wyceny pozbawiony ograniczeń poprzednich modeli i przedstawia obliczenia, które organizacja można wykorzystać, decydując się na uwzględnienie tych zasobów w sprawozdaniu finansowym. Dodatkowym wynikiem tego artykułu jest doprecyzowanie definicji pojęcia rachunkowości zasobów ludzkich jako podzbioru ogólnej rachunkowości z punktu widzenia Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i mającego zastosowanie do MSR 38 w zakresie sprawozdawczości finansowej z 2015 roku.