Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

Analiza zbiorów czynników technicznych, ekonomicznych, finansowych, organizacyjnych i społecznych wpływających na racjonalność gospodarowania majątkiem trwałym wskazuje, iż są one wzajemnie ze sobą powiązane i nigdy nie oddziałują na zmianę warunków gospodarowania majątkiem trwałym pojedynczo. Każdy z nich oddziałuje na czynniki pozostałe, sam będąc równocześnie pod ich wpływem. Niejednokrotnie oddziaływanie to jest różnokierunkowe i przebiega ze zróżnicowaną intensywnością, bądź też nakłada się. Sprawna organizacja i efektywne gospodarowanie nimi stanowią istotny wymóg prawidłowego funkcjonowania jednostek gospodarujących. Szeroko rozumiana gospodarka majątkiem trwałym obejmuje całość zagadnień techniczno–organizacyjno–ewidencyjnych, związanych z jego pozyskaniem, eksploatacją, wykorzystaniem, likwidacją i odnową (reprodukcją) oraz obrotem nim. Celem gospodarki majątkiem trwałym jest takie działanie, które przy najmniejszym zużyciu tego zasobu pozwala osiągnąć określony efekt ekonomiczny w postaci zwiększenia produkcji i obniżki kosztów własnych. Ekonomika eksploatacji jest ważnym elementem, od którego zależy przetrwanie i poprawne funkcjonowanie całego przedsiębiorstwa. Efektywność ściśle połączona jest z eksploatacją, a w efekcie z niezawodnością, jakością i trwałością, ponieważ niezawodność i trwałość majątku trwałego łączona jest z kosztami użytkowania. Przyjmuje się, że charakterystyka ekonomiki eksploatacji majątku trwałego stanowi wpływ wskaźników niezawodności i trwałości na kształtowanie się kosztów ponoszonych na obsługę i naprawę składników majątku, w celu utrzymania wymaganego stanu technicznego. Istotnym problemem rozważanym w pracy jest rosnąca zależność właściwości technicznych i ekonomicznych składników majątku od progresji postępu technicznego i technologicznego.