Ekonomiczne Problemy Turystyki

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Turystyki

ISSN: 1644-0501     eISSN: 2353-3188    OAI    DOI: 10.18276/ept.2016.3.35-01
CC BY-SA   Open Access   DOAJ

Lista wydań / nr 3 (35) 2016
Sezonowość i zmienność ruchu turystycznego w Polsce

Autorzy: Czesław Koźmiński
Uniwersytet Szczeciński

Bożena Michalska
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie
Słowa kluczowe: wskaźniki liczba turystów noclegi obszary sezonowości
Data publikacji całości:2016
Liczba stron:15 (9-23)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

W celu określenia nieregularności ruchu turystycznego w Polsce w latach 2004–2014 posłużono się danymi GUS – miesięcznymi dotyczącymi liczby turystów ogółem, w tym krajowych i zagranicznych, oraz udzielonych im noclegów w 16 województwach. Na ich podstawie obliczono wskaźnik sezonowości liczby turystów z okresu lata do zimy (Slz) i jesieni do wiosny (Sjw) oraz udzielonych noclegów z okresu lata do zimy (SNlz) i jesieni do wiosny (SNjw), a także współczynnik zmienności (W %) w ciągu roku. Nieregularność ruchu turystycznego najwyraźniej zaznacza się w województwach północnej Polski, w tym w strefie wybrzeża i na pojezierzach, gdzie liczba turystów latem jest 3–4 razy większa niż zimą, a liczba udzielonych noclegów nawet 5–7 razy większa. W miarę przemieszczania się w głąb kraju maleje wielkość sezonowości, przyjmując w jego środkowej części najniższe wartości wskaźników dla liczby turystów krajowych Slz (iloraz liczby turystów z okresu lata do zimy) i udzielonych noclegów SNlz (iloraz liczby noclegów z okresu lata do zimy) – poniżej 2, a dla turystów zagranicznych – poniżej 3. W latach 2004–2014 w większości województw występuje ujemny, istotny lub wysoce istotny statystycznie trend wskaźnika sezonowości liczby turystów (Slz). Uwzględniając wartości wskaźników sezonowości dla liczby turystów (Slz) zarówno krajowych, jak i zagranicznych oraz udzielonych im noclegów (SNlz), jak również współczynnika zmienności (W %) liczby turystów w roku, wydzielono na terenie kraju 5 obszarów o różnej sezonowości ruchu turystycznego: nadmorski, pojezierny, nizinny-wielkomiejski, wyżynny i górski.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.BarOn, R.R.V. (1973). Seasonality in Tourism – part II. International Tourism Quarterly, no. 1, 51–67.
2.Bender, O., Schumacher, K.P., Stein, D. (2005). Measuring Seasonality in Central Europe’s Tourism – How and for What? Wien: CORP & GeoMultimedia’05, s. 22–25.
3.Bigović, M. (2012). The Strength and Dynamics of the Seasonal Concentration in Montenegrin Tourism. Turizam, vol. 16, no. 3, 102–112.
4.Błażejczyk, K., Kunert, A. (2011). Bioklimatyczne uwarunkowania rekreacji i turystyki w Polsce. Warszawa: IGiPZ PAN.
5.Borzyszkowski, J. (2014). Zjawisko sezonowości w turystyce – istota problemu i działań krajowych podmiotów polityki turystycznej na rzecz jej ograniczania. Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, nr 45.
6.Głąbiński, Z. (2015). The Application of Social Survey Methods in Analysing the Tourist Activity of Seniors. Bulletin of Geography. Socio-Economic Series, no. 27, 51–65.
7.Goeldner, C.R., Ritche, J.R.B. (2002). Tourism: Principles, Practices, Philosophies, New York – Chichester: Willey.
8.GUS, Roczniki. Turystyka i sport, lata 2004–2014.
9.Jansen-Verbeke, M., Spee, R. (1995). A Regional Analysis of Tourist Flows within Europe. Tourism Management, vol. 16, no. 1, 73–80.
10.Kozłowska-Szczęsna, T., Błażejczyk, K., Krawczyk, B, Limanówka, D. (2002), Bioklimat uzdrowisk polskich. Warszawa: IGiPZ PAN.
11.Koźmiński, C., Michalska, B. (2011). Zmienność liczby dni zimnych, chłodnych, ciepłych, gorących i upalnych w Polsce w okresie kwiecień–wrzesień. Przegląd Geograficzny, vol. 82, nr 1, 91–107.
12.Koźmiński, C., Michalska, B. (2015a). Ocena długości sezonu kąpielowego na polskim wybrzeżu Bałtyku. Europa Regionum, t. 24, 11–22.
13.Koźmiński, C., Michalska, B. (2015b w druku). Sezonowość ruchu turystycznego w powiązaniu z warunkami meteorologicznymi na przykładzie województwa zachodniopomorskiego. Bulletin of Geography.
14.Koźmiński, C., Michalska, B., Szczepanowska, E., Górnik, K., Marks, R. (2015c). Turystyka zdrowotna, uzdrowiskowa i uwarunkowania bioklimatyczne. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
15.Koźmiński, C., Michalska, B., Mąkosza, A. (2015d). Klimatyczne uwarunkowania długości sezonu turystycznego w strefie polskiego wybrzeża Bałtyku. Turystyka w badaniach geograficznych, t. XV, 53–72.
16.Lijewski, T., Mikułowski, B., Wyrzykowski, J. (2008). Geografia turystyki Polski. Warszawa: PWE.
17.Liszewski, S. (2009). Przestrzeń turystyczna Polski. Koncepcja regionalizacji turystycznej. W: I. Jażewicz (red.), Współczesne problemy przemian strukturalnych przestrzeni geograficznej (s. 59–70), Słupsk: Wyd. Akademii Pomorskiej w Słupsku.
18.Parry, M.L. (red.). (2000). Assessme nt of the Potential Effects and Adaptations for Climate Change in Europe: The Europe ACACIA Project. Norwich, UK: Jackson Environment Istitute, University of East Anglia.
19.Puciato, D. (2008), Inwestycje turystyczne jako forma pobudzania popytu turystycznego na przykładzie gminy Głuchołazy. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, nr 29, Gospodarka a Środowisko, nr 10, 118–128.
20.Stasiak, A. (2011). Uwarunkowania i bariery rozwoju turystyki społecznej w Polsce. W: A. Stasiaka (red.), Perspektywy i kierunki rozwoju turystyki społecznej w Polce (s. 375–394). Łódź: Wyd. WSTH.
21.Więckowski, M., Muchniak, D. (2012). Możliwość poprawy, dostępności i rozwoju turystyki na pograniczu polsko-słowackim. Warszawa: IGiPZ PAN.