Colloquia Theologica Ottoniana


ISSN: 1731-0555     eISSN: 2353-2998    OAI    DOI: 10.18276/cto.2017.1-02
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 1/2017
KWALIFIKACJE REKTORA WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO

Autorzy: Jerzy Adamczyk
Wyższe Seminarium Duchowne w Radomiu
Słowa kluczowe: formacja diecezja biskup wyższe seminarium kluczowe: rektor
Data publikacji całości:2017
Liczba stron:14 (21-34)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Niniejszy artykuł podejmuje kwestię kwalifikacji rektora wyższego seminarium duchownego w aspekcie kanonicznym. Najpierw ogólnie ukazano przepisy mówiące o zdatności do pełnienia urzędu rektora seminarium. Następnie skoncentrowano się na problematyce przymiotów ludzkich rektora seminarium. Z kolei przedstawiono walory duchowe rektora. Wreszcie skupiono się na zaletach naukowych i praktycznych kapłana pełniącego tę funkcję.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Decretum de Institutione sacerdotali „Optatam Totius” 28.10.1965, nr 5, „Acta Apostolicae Sedis” 58 (1966), s. 713–727, tekst polski: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Tekst polski. Nowe tłumaczenie, Poznań 2002, s. 288–301.
2.Conferenza Episcopale Italiana, La formazione dei presbiteri nella Chiesa italiana. Orientamenti e norme per i seminari (terza edizione), 4.11.2006, „Notiziario della Conferenza Episcopale Italiana” 40 (2006), nr 10, s. 289–435.
3.Congregación para el Culto Divino y la Disciplina de los Sacramentos, Carta circular sobre los escrutinios acerca de la idoneidad de los candidatos a las sagradas Órdenes 10.11.1997, „Notitiae” 33 (1997), s. 495–506.
4.Congregaticio pro Episcopis, Direttorio per il ministero pastorale dei vescovi, 22.02.2004, Città del Vaticano 2004, tekst polski: Kongregacja do spraw Biskupów, Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów „Apostolorum Successores”, Kielce 2005.
5.Congregazione per L’educazione Cattolica, Direttive „Tra i vari mezzi” sulla preparazione degli educatori nei seminari, 4.11.1993, w: Enchiridion Vaticanum, t. 13, Bologna 1995, nr 1734–1775.
6.Ioannes Paulus PP. II, Adhortatio apostolica postsynodalis „Pastores dabo vobis”, 25.03.1992, „Acta Apostolicae Sedis” 84 (1992), s. 657–804.
7.Pius PP. XI, Litterae encyclicae „Ad catholici sacertotii” (20.12.1935), „Acta Apostolicae Sedis” 28 (1936), s. 5–53.
8.Pius PP. XII, Epistula apostolica „Volvidos cinco”, 23.04.1947, „Acta Apostolicae Sedis” 39 (1947), s. 285–289.
9.Sacra Congregatio pro Episcopis, Directorium „Ecclesiae imago” de pastorali ministerio Episcoporum, 22.02.1973, w: Enchiridion Vaticanum, t. 4, Bologna 1997, nr 1945–2328, tekst polski: Posoborowe Prawodawstwo Kościelne, t. 6, z. 1, red. E. Sztafrowski, Warszawa 1975, nr 10370–11035.
10.Sacra Congregazione per L’educazione Cattolica, Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, 6.01.1970, „Acta Apostolicae Sedis” 1970, s. 321–384, editio apparata post Codicem iuris canonici promulgatum, 19.03.1985, Typis Polyglottis Vaticanis 1985.
11.Brugnotto G., Il seminario maggiore: autentica comunità ecclesiale. Annotazioni teologico-canonistiche, „Quaderni di diritto ecclesiale” 14 (2001), nr 3, s. 227–249.
12.Coccopalmerio F., La formazione al ministero ordinato, „Quaderni di diritto ecclesiale” 14 (1990), nr 1, s. 6–17.
13.Comentario exegético al Código de Derecho Canónico, t. 2, cz. II, red. A. Marzoa, J. Miras, R. Rodríguez-Ocaña, Pamplona 19962.
14.Diccionario General de Derecho Canónico, t. 6, red. J. Otaduy, A. Viana, J. Sedano, Pamplona 2012.
15.Francia A., Lo statuto giuridico del rettore di seminario nell’attuale legislazione canonica, Roma 2007.
16.Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. 1, ks. 1: Normy ogólne, red. J. Krukowski, Poznań 2003.
17.Laghi P., La formazione dei sacerdoti alla luce della „Pastores dabo vobis”, „�Seminarium” 33 (1993), s. 124–134.
18.Montini P., L’ammissione al seminario di candidati usciti o dimessi da seminari o istituti di vita consacrata, „Quaderni di diritto ecclesiale” 14 (2001), nr 3, s. 291–307.