Colloquia Theologica Ottoniana

ISSN: 1731-0555     eISSN: 2353-2998    OAI    DOI: 10.18276/cto.2016.2-11
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 2/2016
Miłosierdzie Boga a duch skuruchy i przebaczenia w życiu człowieka

Autorzy: Henryk Wejman
Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego
Słowa kluczowe: sakrament pokuty duch skruchy przebaczenie ufność miłosierdzie
Data publikacji całości:2016
Liczba stron:16 (185-200)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Istotna kwestia, jaka została zawarta w sformułowaniu tematu, sprowadza się do ukazania postawy przebaczenia człowieka względem tego, który wobec niego zawinił, i wskazania jej skutków w życiu ludzkim. Tak określony cel wymagał odsłonięcia wpierw natury miłosierdzia Boga. Głębia i pełnia Jego miłosierdzia względem człowieka ujawnia się w przebaczeniu mu jego nieposłuszeństwa przez ofiarowanie przez Boga Ojca Syna Jednorodzonego, który przyjmując naturę ludzką, stał się człowiekiem i jako Bóg-człowiek złożył siebie w ofierze na kalwaryjskim krzyżu. Skoro Bóg w Chrystusie okazał człowiekowi przebaczenie, to tym samym zaprosił go do świadczenia przebaczenia innym ludziom i określił sposób jego okazywania. W tym względzie przebaczenie drugiemu człowiekowi ze strony człowieka staje się nie tyle zachętą, ile zadaniem. Wprawdzie człowiek jest wolny i w ramach swej wolności może tego aktu nie okazać winowajcy, ale tym samym sytuuje siebie w ostatecznym rozrachunku w płaszczyźnie sprawiedliwości. Ostateczną konkluzją analiz jest stwierdzenie, że okazane przez Boga w Chrystusie przebaczenie człowiekowi jego przewinień stanowi dla niego niejako zobowiązanie do świadczenia przebaczenia względem jego winowajców. Tak okazywane przebaczenie, choć jest trudne, to jednak staje się owocne zarówno dla przebaczającego, jak i tego, komu się przebacza. Pierwszemu pozwala zachować godność dziecka Bożego, trwać w pokoju ze wspólnotą ludzką i zaświadczyć o Bogu miłosierdzia, a uzyskującemu przebaczenie umożliwia osobistą odnowę i wejście na drogę międzyludzkiej solidarności.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bazyli Wielki św., Pisma ascetyczne, tłum. J. Naumowicz, t. II, Kraków 1995.
2.Bławat A., Kontemplacja miłosierdzia Bożego w misterium paschale, „Communio” 1–2 (1981), s. 98–109.
3.Czerski J., Miłosierdzie w przypowieści Mateusza o darowaniu długów (18,23–35), „Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego” 7 (1980), s. 49–56.
4.Ide P., Czy jest możliwe przebaczenie?, Kraków 2000.
5.Jan Chryzostom św., Wykład Ewangelii św. Mateusza w 90 homiliach zawarty, tłum. J. Krystyniacki, t. III, Lwów 1903, s. 35–37.
6.Jan Paweł II, Dives in misericordia, Watykan 1980.
7.Jan Paweł II, Przebacz, a zaznasz pokoju (Orędzie na XXX Światowy Dzień Pokoju), „L’Osservatore Romano” 1 (1997), s. 4–8.
8.Jan Paweł II, Redemptor hominis, Watykan 1979.
9.Jankowski A., Królestwo Boże w przypowieściach, Poznań–Warszawa 1981.
10.Jankowski A., Przypowieść o synu marnotrawnym w interpretacji encykliki „Dives in misericordia”, w: S. Grzybek, M. Jaworski (red.), „Dives in misericordia”. Tekst i komentarz, Kraków 1981, s. 110–116.
11.Jankowski A., Z rozważań nad Nowym Testamentem, Poznań 1958.
12.Kowalska Faustyna św., Dzienniczek, Kraków–Rzym 1981.
13.Kudasiewicz J., Miłosierdzie w słowach i czynach Jezusa, w: S. Grzybek, M. Jaworski (red.), „Dives in misericordia”. Tekst i komentarz, Kraków 1981, s. 98–110.
14.Nagy S., Wynagrodzenie w tajemnicy Bożego miłosierdzia, w: S. Nagy (red.), „Dives in misericordia”. Tekst i komentarze, Lublin 1983, s. 160.
15.Romaniuk K., Biblijny trakt o miłosierdziu, Ząbki 1994.
16.Szewc E., Sprawiedliwość i miłosierdzie w świetle Biblii, w: B. Bejze (red.), Wezwani do prawdy i miłosierdzia, Warszawa 1987, s. 131–148.
17.Teresa od Dzieciątka Jezus św., Pisma, t. I, Kraków 1971.
18.Wejman H., Miłosierdzie jako istotny element duchowości chrześcijańskiej, Szczecin 1997.
19.Wejman H., W biblijnej szkole miłosierdzia, Kraków 2004.