1. | Bławut, Jacek. Bohater w filmie dokumentalnym. Koncepcja autorska. Łódź: Wydawnictwo PWSFTviT, 2010. |
2. | „Gdy inni włączają, ja wyłączam kamerę. Z Jackiem Bławutem rozmawia Tadeusz Szyma”, Kino 5 (2004): 18. |
3. | Kubisiowska, Katarzyna. „Rzecznik, wojownik i tchórz”. Tygodnik Powszechny 31 (2009): 34–35. |
4. | Lis, Monika. „Rites de passages według Jacka Bławuta”. W: Klucze do rzeczywistości. Szkice i rozmowy o polskim filmie dokumentalnym po roku 1989, red. Małgorzata Hendrykowska, 157–170. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2005. |
5. | Lubelski, Tadeusz. „Jacek Bławut, filmowiec pochłonięty przez ludzi”, tekst opublikowany w książeczce dołączonej do dwupłytowego albumu DVD z filmami Jacka Bławuta, wydanego przez Narodowy Instytut Audiowizualny w serii Polska Szkoła Dokumentu. |
6. | Maciejewski, Łukasz. „Samotność długodystansowca. Jacek Bławut: portret reżysera”. Tygodnik Powszechny 25 (2007): 20. |
7. | Mąka-Malatyńska, Katarzyna, Justyna Czaja, Anna Śliwińska, Krzysztof Kozłowski. „Polski film dokumentalny po roku 2000”. W: Historia polskiego filmu dokumentalnego (1945–2014), red. Małgorzata Hendrykowska, 573–699. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2015. |
8. | Otto, Wojciech. Obrazy niepełnosprawności w polskim filmie. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2012. |
9. | Pławuszewski, Piotr. „Opowieść reżysera, który chce być reżyserowany”. Images 19 (2012): 176–179. |
10. | Sobolewski, Tadeusz. „Prawda czy legenda?”. Gazeta Wyborcza, 24.06.2007. Dostęp 4.09.2017.http://wyborcza.pl/1,75410,4248613.html?disableRedirects=true. |