Autobiografia Literatura Kultura Media


ISSN: 2353-8694    OAI    DOI: 10.18276/au.2017.1.8-15
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Issue archive / nr 1 (8) 2017
Między autobiografią a przypowieścią. Glosa o paru tajemnicach "Domu, snu i gier dziecięcych" Juliana Kornhausera
(Between Autobiography and Parable. On a Few Secretas of Julian Kornhauser’s "A Home, a Dream, and Child’s Plays")

Authors: Adrian Gleń
Uniwersytet Opolski
Keywords: Julian Kornhauser’s life and writings autobiography autobiographical writing autobiographical practices self-portrait autobiographical notes auto-creation
Data publikacji całości:2017
Page range:21 (221-241)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstract

The article attempts to investigate Julian Kornhauser’s autobiographical strategies in his writings. The author endeavors to interpret the fragments of the poet’s biography, focusing on his typical manner of intimate addressing himself (narrative distance, discrepancy between the narrator and the persona, concealing characters under the veil of the cipher). The starting point for these considerations, as well as the main object of this paper, is Kornhauser’s autobiographical prose entitled A Home, a Dream, and Child’s Plays [Dom, sen i gry dziecięce]. Its reading is juxtaposed with the autobiographical notes published in literary periodicals by Jakub Kornhauser, the poet’s son. The whole project is also possible due to the examination of the critical reception and the reconstruction of the truth about Kornhauser’s life.
Download file

Article file

Bibliography

1.Bagłajewski, Arkadiusz. „Oniryczne domy gliwickiego dzieciństwa”. Kresy 2 (1996): 160–163.
2.Bugajski, Leszek. „Zmarnowana okazja”. Śląsk 1 (1996): 61.
3.Czapliński, Przemysław. Wzniosłe tęsknoty. Nostalgie w prozie lat 90. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2001.
4.Drzewucki, Janusz. „Ktoś inny”. Twórczość 3 (1996): 111–113.
5.Gleń, Adrian. „Marzenie, które czyni poetą…”. Autentyczność i empatia w dziele Juliana Kornhausera. Kraków: Universitas, 2013.
6.Jarzębski, Jerzy. „Hieroglif życia”. Tygodnik Powszechny 7 (1996): 13.
7.Kaczmarek, Michał. „Gry (z) pamięci(-ą). Dom, sen i gry dziecięce Juliana Kornhausera”. W: „Było nie minęło”. Antologia tekstów krytycznych poświęconych twórczości Juliana Kornhausera, red. Adrian Gleń, 196–206. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2011.
8.Kornhauser, Jakub. „Nota”. Kwartalnik Artystyczny 3 (2016): 91–92.
9.Kornhauser, Julian. Dom, sen i gry dziecięce. Opowieść sentymentalna. Kraków: Znak, 1995.
10.Kornhauser, Julian. Postscriptum. Notatnik krytyczny. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1999.
11.Kornhauser, Julian. „Kartki z podróży. Monachium. Listopad/grudzień 1993”. Topos 3 (2006): 127–134.
12.Kornhauser, Julian. „Zapiski z podróży”. Kwartalnik Artystyczny 3 (2016): 66–90.
13.Marcinów, Zdzisław. „Powrót”. Śląsk 1 (1996): 60.
14.Melkowski, Stefan. „Pierwsza osoba w trzeciej osobie”. Wiadomości Kulturalne 21 (1996): 20.
15.Michałowski, Piotr. „Niewyrażalność siebie i poetycki autoportret negatywny”. W: Literatura wobec niewyrażalnego, red. Włodzimierz Bolecki, Erazm Kuźma, 313–327. Warszawa: Wydawnictwo IBL, 1998.
16.Orski, Mieczysław. „Tajemnica wychowanka J.” Arkusz 11 (1996): 6–7.
17.Rogatko, Bogdan. Sny dziecięce, sny prawdziwe. W: Bogdan Rogatko, Kraków literacki. Impresje i listy do poetek, 95–105. Kraków: Wydawnictwo Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddział Kraków, 2016.
18.Stoff, Andrzej. „Ja, autor. O funkcjach sygnatur w literaturze współczesnej”. W: Ja, autor. Sytuacja podmiotu w polskiej literaturze współczesnej, red. Dariusz Śnieżko, 69–88. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1996.
19.„Świat przedstawiony”. Rozmowę z Julianem Kornhauserem przeprowadził Zbigniew Baran. Rzeczpospolita (dodatek Plus – Minus) 80 (1997): 15.
20.„Wątpienie utrzymuje nas w równowadze”. Z Julianem Kornhauserem rozmawia Anna Piwkowska. Nowe Książki 7 (2001): 4–8.
21.Zagajewski, Adam. „Julian”. Kwartalnik Artystyczny 3 (2016): 138–142.