1. | Bednarek, Magdalena. „…tak długo, aż okręt utonie…”. Czas Kultury 6 (2008): 192–194. |
2. | Boruszkowska, Iwona. Defekty. Literackie auto/pato/grafie – szkice. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016. |
3. | Burek, Tomasz. „Powieść utajona”. Odra 10 (1973): 33–40. |
4. | Burzyńska, Anna. „Ciało w bibliotece”. Teksty Drugie 6 (2002): 18–26. |
5. | Czermińska, Małgorzata. Autobiograficzny trójkąt. Świadectwo, wyznanie i wyzwanie. Kraków: Universitas,2000. |
6. | Dziadek, Adam. Projekt krytyki somatycznej. Warszawa: IBL PAN, 2014. |
7. | Dziadek, Adam. „Starość rytmu, rytm starości”. W: Starość, red. Aleksander Nawarecki, Adam Dziadek, 15–19. Katowice: Górnośląska Macierz Kultury, 1995. |
8. | Foucault, Michel. „Sobąpisanie”. Tłum. Michał Paweł Markowski. W: Michel Foucault, Powiedziane, napisane. Szaleństwo i literatura, oprac. Tadeusz Komendant, 303–319. Warszawa: Aletheia, 1999. |
9. | Głowiński, Michał. „Powieść a dziennik intymny”. W: tegoż, Narracje literackie i nieliterackie, 65–84. Kraków: Universitas, 1997. |
10. | Głowiński, Michał. „«Tak jest dziwnie, tak jest inaczej»”. Teksty 4 (1973): 9–15. |
11. | Gorliński-Kucik, Piotr. „«A więc trzeba pisać cokolwiek bądź». Grafomania Parnickiego”. W: Grafomania, |
12. | red. Maciej Tramer, Jan Zając, 109–126. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2015. |
13. | Juszczyk, Andrzej. „Pisanie jako fetysz. O pewnym aspekcie pisarstwa Teodora Parnickiego”. W: Fantazmaty i fetysze w literaturze polskiej XX (i XXI) wieku, red. Jagoda Wierzejska, Tomasz Wójcik, Andrzej Zieniewicz, 162–174. Warszawa: Elipsa, 2011. |
14. | Juszczyk, Andrzej. „Słowo – ciało – fetysz. Artystyczne operacje na seksualności (przypadek Parnickiego)”. W: Od polityki do poetyki. Prace ofiarowane Stanisławowi Jaworskiemu, red. Cezary Zalewski, 191–210. Kraków: Universitas, 2010. |
15. | Kaliszewski, Wojciech. „Ostatnia dekada Parnickiego”. Nowe Książki 6 (2008): 8. |
16. | Kołodziej, Ryszard. „Improwizator?!”, Topos 5 (2008): 178–180. |
17. | Kosiński, Krzysztof. „Dziennik Teodora Parnickiego jako nowoczesny palimpsest”. Dzieje Najnowsze 1 (2010): 207–221. |
18. | Kunce, Aleksandra. „Codzienność i rytm”. W: Rytuały i codzienność, red. Anna Węgrzyniak, Tomasz Stępień, 25–33. Katowice: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy, 2008. |
19. | Ładoń, Monika. Choroba jako literatura. Studia maladyczne. Katowice: Stowarzyszenie Inicjatyw Wydawniczych, 2019. |
20. | Łebkowska, Anna. „Somatopoetyka”. W: Kulturowa teoria literatury 2. Poetyki, problematyki, interpretacje, red. Teresa Walas, Ryszard Nycz, 101–136. Kraków: Universitas, 2012. |
21. | Łopieńska, Barbara. Męka twórcza. Z życia psychosomatycznego intelektualistów. Warszawa: W.A.B., 2004. |
22. | Łukasiewicz, Jacek. „Parnicki: pisać do końca”. Tygodnik Powszechny 13 (2008); „Książki w Tygodniku”, KI–KIII. |
23. | Nastulanka, Krystyna. Sami o sobie. Rozmowy z pisarzami i uczonymi. Warszawa: Czytelnik, 1975. |
24. | Nora, Pierre. „Czas pamięci”. Tłum. Wiktor Dłuski. Res Publica Nowa 7 (2001): 37–43. |
25. | Nowacki, Dariusz. „Lakonicznie notatki z życia Parnickiego”. Dziennik, 13.03.2008, 21. |
26. | Olszański, Grzegorz. Wiek męski: epopeja rozkładu. Motywy senilne w poezji polskiej po 1989 roku (Marcin Świetlicki, Jacek Podsiadło i inni poeci). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2015. |
27. | Parnicki, Teodor. Dzienniki z lat osiemdziesiątych. Notatki o własnej pracy literackiej, oprac. Tomasz Markiewka. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2008. |
28. | Parnicki, Teodor. „«Pamięć, władca […] bezlitosny, wciąż i wciąż wskrzesza ponownie to, co minęło…». Fragmenty wspomnień Teodora Parnickiego”, oprac. Tomasz Markiewka. Pamiętnik Literacki 2 (2002): 153–211. |
29. | Pawlus, Tomasz. „Pisanie o pisaniu Teodora Parnickiego”. W: Na boku. T. 2: Pisarze teoretykami literatury, red. Józef Olejniczak, Anna Szawerna-Dyrszka, 153–164. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2010. |
30. | Pilch, Jerzy. „«Słowo i ciało» Teodora Parnickiego”. Dziennik – Polska Europa Świat, 7.03.2008. |
31. | Rodak, Paweł. „Codzienna niecodzienność w dzienniku Teodora Parnickiego. Przyczynek do antropologii literatury”. W: Peryferie kultury. Szkice ofiarowane Profesorowi Rochowi Sulimie, red. Roman Chymkowski, Łukasz Bukowiecki, Marta Czemarmazowicz, Włodzimierz Karol Pessel, Marta Zimniak-Hałajko, 158–171. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2013. |
32. | Rodak, Paweł. „Czas dzienników”. Znak 681 (2012). Dostęp 28.06.2019. http://www.miesiecznik.znak.com.pl/6812011pawel-rodakczas-dziennikow/. |
33. | Rodak, Paweł. Między zapisem a literaturą. Dziennik polskiego pisarza w XX wieku (Żeromski, Nałkowska, Dąbrowska, Gombrowicz, Herling-Grudziński). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2011. |
34. | Roiphe, Katie. Godzina zmierzchu. Jak odchodzili wielcy pisarze. Tłum. Paweł Lipszyc. Warszawa: Wielka Litera, 2017. |
35. | Sławek, Tadeusz. „Trakt starego człowieka. Próba polityki starości”. W: Egzystencjalne doświadczenie starości w literaturze, red. Adrian Gleń, 15–35. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2008. |
36. | Sontag, Susan. Choroba jako metafora. AIDS i jego metafory. Tłum. Jarosław Anders. Warszawa: PIW, 1999. |
37. | Szewczyk, Joanna. Historiografia i mitologia kobiecości. Powieściopisarstwo Teodora Parnickiego. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2017. |
38. | Szewczyk, Joanna. „Między słowem i ciałem. O somatekstualności Dzienników z lat osiemdziesiątych Teodora Parnickiego”. Autobiografia 1 (2015): 169–182. |
39. | Szymutko, Stefan. „O dziennikach Teodora Parnickiego”. Opcje 1 (2009): 74–75. |
40. | Wojak, Magdalena. „Meldunki z pola walki”. Wyspa 3 (2008): 158–159. |
41. | Wolny-Hamkało, Agnieszka. „Parnicki na pisarskim froncie”. Gazeta Wyborcza, 11.03.2008, 18. |
42. | Zapert, Tomasz. „Pisarska buchalteria”. Rzeczpospolita, 5.04.2008, K1. |