Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica

Zakładając niezmienność dotychczasowych tendencji odśrodkowych, zachodzących w ramach reformy dewolucyjnej i procesów paradewolucyjnych w Walii i Kornwalii,należy sądzić, że sprawy dotyczące ochrony i rozwoju języka narodowego pozostaną w centrum uwagi miejscowych ośrodków decyzyjnych. Opublikowane przez Rząd Walijski i Radę Kornwalii językowe strategie rozwojowe wyraźnie wskazują na zamiar systematycznego zwiększania poziomu rozszerzania zakresu nauczania cymraeg i kernewek, umacnianie bilingwizmu w przestrzeni publicznej oraz dotowanie walijskojęzycznych i kornijskojęzycznych mediów. Odgórna stymulacja dwujęzyczności nie może jednak przynieść spodziewanych rezultatów, gdy większość mieszkańców Walii i Kornwalii nadal porozumiewa się między sobą po angielsku. Co więcej, zmniejszanie się liczbyosób mówiących językiem walijskim oraz powolny przyrost populacji używającej na co dzień języka kornijskiego wskazuje, że oba te języki nie uzyskają w najbliższym czasiewiększego znaczenia praktycznego i nie będą mogły skutecznie konkurować z językiem angielskim. Nie należy zatem przeceniać ich znaczenia w odniesieniu do procesów mobilizacji politycznej, w których to procesach posłużyły jedynie do unaocznienia odrębności kulturowej Walijczyków i Kornwalijczyków. Literalne odczytanie i zaspokojenieprzez rząd brytyjski postulatów dotyczących utworzenia prawnych i instytucjonalnych gwarancji ochrony i rozwoju obu języków spowodowało więc przesunięcie zainteresowania społeczności walijskiej i kornwalijskiej na inne środki służące realizacji zasadniczego celu, tj. rozszerzenia lub implementacji procesów dewolucyjnych.