Acta Politica Polonica

Previously: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica

ISSN: 2451-0432    OAI    DOI: 10.18276/ap.2019.47-04
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Issue archive / 1/2019 (47)
Wyzwania dyplomacji publicznej w epoce ponowoczesnej. Wybrane problemy
(Challenges of public diplomacy in the post-modern era. Selected problems)

Authors: Dorota Fater
Uniwersytet Opolski
Keywords: public diplomacy cultural diplomacy cultural policy Postmodernism post-modernity or the postmodern condition globalization ICT soft power reputation or image of Poland
Data publikacji całości:2019
Page range:15 (41-55)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstract

The development of Internet as the universal medium of global range, and popularity of social media especially, made diplomacy understood as a dialogue on the line: Government A – Government B highly insufficient mean of transcultural communication. In post-modern, multivectoral world there is a need of augmenting traditional model of diplomacy by two additional channels: “Government of the country A – society of the country B” and “the direct channel for the distribution of information between the members of both societies”. These two forms of communication constitute so called “public diplomacy”. This article is an attempt of answering the question, what challenges are facing those who create policies in public diplomacy and which means they apply to achieve the objectives pursued.
Download file

Article file

Bibliography

1.Alabrudzińska, E. (red.) (2016). Dyplomacja europejska wobec wyzwań XX i XXI wieku. Toruń: Wydawnictwo Adam
2.Marszałek.
3.Bania, R., Zdulski, K. (red.). Wyzwania i problemy współczesnych stosunków międzynarodowych. Łódź: Wydawnictwo
4.Polskie Towarzystwo Studiów Międzynarodowych.
5.Bauman, Z. (2012a). Jedyne, czego możemy być dziś pewni, to niepewność. Forum, 16 stycznia.
6.Bauman, Z. (2012b). Etyka ponowoczesna. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
7.Biernat, T. (2014). Czy istnieje rodzina ponowoczesna?, Paedagogia Christiana, 2 (34), 184–185.
8.Broś, N. (2017). Znaczenie nowych technologii dla współczesnej dyplomacji. Political Dialogues, 22, 163−174. Pobrano
9.z: http://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/DP/article/viewFile/DP.2017.010/14637 (25.02.2019).
10.Chahine, J. (2010). Public Diplomacy: A Conceptual Framework. Praca doktorska. Montreal.
11.Chodakiewicz, M.J. (2019). Dyplomacja publiczna zintegrowana. Tygodnik Solidarność, 2. Pobrano z: https://www.
12.tysol.pl/a28652--Felieton-TS-Prof-Marek-Jan-Chodakiewicz-Dyplomacja-publiczna-zintegrowana (29.01.2019).
13.Cikała-Kaszowska, K. (2015). W poszukiwaniu wspólnoty. Ponowoczesny problem ze wspólnotą w ujęciu Zygmunta
14.Baumana. W: K. Cikała-Kaszowska, W.B. Zieliński (red.), Społeczeństwo ponowoczesne – społeczeństwo ponowoczesności.
15.Namysł nad kondycją współczesnego społeczeństwa (s. 85–96). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu
16.Papieskiego Jana Pawła II.
17.Czaja, J. (2013). Kulturowy wymiar bezpieczeństwa. Aspekty teoretyczne i praktyczne. Kraków: Wydawnictwo Krakowskiej
18.Szkoły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
19.Czaputowicz, J. (2018). Informacja Ministra Spraw Zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej w 2018 r.
20.Pobrano z: ttps://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/wiadomosci/minister_ jacek_czaputowicz_o_priorytetach_
21.polskiej_dyplomacji_w_2018_roku (18.07.2019).
22.Czaputowicz, J. (2019). Informacja Ministra Spraw Zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej
23.w 2019 r. Pobrano z: https://www.gov.pl/web/dyplomacja/minister-jacek-czaputowicz-o-priorytetach-polskiejdyplomacji-
24.w-2019-roku (18.07.2019).
25.Czarny, R. (2017). Dyplomacja publiczna: praktyka międzynarodowa i polska. W: Ł. Baratyński, P. Ramiączek,
26.K. Spryszak (red.), Współczesne wyzwania państwa i prawa: księga jubileuszowa z okazji 45-lecia pracy naukowej
27.profesora Jerzego Jaskierni. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek.
28.Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ (2011). Dyplomacja publiczna 2011. Warszawa: Wydawnictwo
29.MSZ.
30.Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ (2012). Raport MSZ. Dyplomacja publiczna 2012. Warszawa:
31.Wydawnictwo MSZ.
32.Departament Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej MSZ (2014). Raport MSZ. Dyplomacja publiczna 2013–2014. Warszawa:
33.Dobek-Ostrowska, B., Fras, J., Ociepka, B. (1999). Teoria i praktyka propagandy. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu
34.Wrocławskiego.
35.Dziewiecki, M. (2002). Ponowoczesność – człowiek – wychowanie. Pobrane z: https://opoka.org.pl/biblioteka/I/ID/
36.ponowoczesnosc_wychowanie.html (3.03.2019).
37.Gilboa, E. (2008). Dyplomacja w epoce informacji. W: B. Ociepka (red.), Dyplomacja publiczna. Wrocław: Wydawnictwo
38.Uniwersytetu Wrocławskiego.
39.Grzeloński, B. (2006). Dyplomacja polska w XX wieku. Szkoła Główna Handlowa. Warszawa: Oficyna Wydawnicza.
40.Gunia, A. (2012). Wgląd w epokę ponowoczesną. Pobrane z: https://www.academia.edu/1924245/Wgl%C4%85d_w_
41.epok%C4%99_ponowoczesn%C4%85 (1.03.2019).
42.Hereźniak, M. (2011). Marka narodowa. Jak skutecznie budować wizerunek i reputację kraju. Warszawa: Polskie
43.Wydawnictwo Ekonomiczne.
44.Ilczuk, D. (2002). Polityka kulturalna w społeczeństwie obywatelskim. Kraków: Narodowe Centrum Kultury. Wydawnictwo
45.Uniwersytetu Jagiellońskiego.
46.Kawecki, W. (2011). Komercjalizacja współczesnej kultury. Kultura – Media – Teologia, 1 (4), 8−18.
47.Kieliszewski, P. (2008). Polityka kulturalna w społeczeństwie obywatelskim. Kultura Współczesna: teoria, interpretacje,
48.krytyka, 1, 149−163.
49.Kieliszewski, P., Poprawski, M. (2009). Instytucje publiczne i dyplomacja kulturalna. Potencjały i wyzwania. Zarządzanie
50.Publiczne, 3 (9), 19−32.
51.Kieliszewski, P., Poprawski, M., Sójka, J. (red.) (2009). Instytucje upowszechniania kultury w XXI wieku: przeżytek czy
52.nowa jakość? Poznań: Wydawnictwo Naukowe Bogucki.
53.Kuśmierski, S. (1987). Świadomość społeczna, opinia publiczna, propaganda. Warszawa: PWN.
54.Lenart, K. (2015). Między postmodernistyczną a poststrukturalistyczną wizją polityki. W: K. Cikała-Kaszowska,
55.W.B. Zieliński (red.), Społeczeństwo ponowoczesne – społeczeństwo ponowoczesności. Namysł nad kondycją
56.współczesnego społeczeństwa. Pobrane z: http://bc.upjp2.edu.pl/Content/3605/Spoleczenstwo_ponowoczesne.
57.pdf (4.03.2019).
58.Leszczyński, M. (2016). Dyplomacja publiczna jako narzędzie międzynarodowego public relations – casus Polski. W:
59.J. Leśny, J. Nyćkowiak (red.), Badania i Rozwój Młodych Naukowców w Polsce. Nauki humanistyczne i społeczne.
60.Część I. Młodzi Naukowcy (s. 46–53). Pobrano z: http://marcinleszczynski.pl/wp-content/uploads/2015/10/
61.Leszczy%C5%84ski-Dyplomacja-publiczna-jako-narz%C4%99dzie-mi%C4%99dzynarodowego-public-relati
62.ons-casus-Polski.pdf (25.02.2019).
63.Łoś-Nowak, T. (2011). Polityka zagraniczna w przestrzeni teoretycznej. W: T. Łoś-Nowak (red.), Polityka zagraniczna.
64.Aktorzy, potencjały, strategie (s. 17−41). Warszawa: Wydawnictwo Poltext.
65.Machiavelli, N. (2005). Książę. Przekł. A. Klimkiewicz. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa.
66.Michałowska, G. (2010). Uwarunkowania międzynarodowej współpracy kulturalnej. W: A.W. Ziętek (red.), Międzynarodowe
67.stosunki kulturalne. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Poltext.
68.Miedzińska, M., Kusztykiewicz, A. (2017). Dyplomacja publiczna wobec wyzwań współczesnego świata. Warszawa:
69.Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.
70.MSZ. Dyplomacja publiczna. Pobrano z: https://www.gov.pl/web/dyplomacja/dyplomacja-publiczna (24.02.2019).
71.MSZ. Polityka zagraniczna. Pobrano z: https://www.msz.gov.pl/pl/p/msz_pl/polityka_zagraniczna/dyplomacja_publiczna/
72.strona archiwalna MSZ (24.02.2019).
73.Ociepka, B. (red.) (2008). Dyplomacja publiczna. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
74.Ociepka, B. (red.) (2005). Kształtowanie wizerunku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
75.Ociepka, B. (2012). Nowa dyplomacja publiczna – perspektywa teorii stosunków międzynarodowych i komunikowania
76.politycznego. Przegląd Strategiczny, 1, 129−139.
77.Ociepka, B. (2013). Miękka siła i dyplomacja publiczna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.
78.Orzechowski, M. (2002). Nowoczesna dyplomacja. W: M. Wilk (red.), Dyplomacja. Łódź: Wydawnictwo Wyższej
79.Szkoły Stosunków Międzynarodowych.
80.Pacak, P. Soft power jako środek realizacji celów polityki zagranicznej państwa w systemie postwestfalskim. Pobrano
81.z: http://ptsm.edu.pl/wp-content/uploads/publikacje/poziomy-analizy-stosunkow-miedzynarodowych/Pacak.
82.pdf (1.03.2019).
83.Płachciak, A. (2008). Moralne dylematy rozwoju społeczeństw ponowoczesnych. Annales. Etyka w życiu gospodarczym,
84.1 (11), 193–199. Pobrano z: http://www.annalesonline.uni.lodz.pl/archiwum/2008/2008_01_plachciak_193_199.
85.Rybka-Iwańska, K. (2018a). Czym jest dyplomacja publiczna i dlaczego jest tak ważna? Pobrane z: https://smartdiplo.
86.files.wordpress.com/2018/02/2018_dyplomacja-publiczna_czym-jest-dyplomacja-publiczna-i-dlaczego-jest-takwac5bcna.
87.Rybka-Iwańska, K. (2018b). Pobrano z: https://rybkaiwanska.com/materialy-edukacyjne-pl/ (materiały edukacyjne)
88.(1.03.2019).
89.Rybka-Iwańska, K. (2018c). Jakie wyzwania publiczne wpływają na dyplomację? Pobrano z: https://www.slideshare.
90.net/KatarzynaRybkaIwaska/2018-dyplomacja-publiczna-jakie-wyzwania-globalne-wplywaja-na-dyplomacje
91.(28.02.2019).
92.Ryniejska-Kiełdanowicz, M. (2015). Polityka zagraniczna a międzynarodowe public relations państw. Relacja pomiędzy
93.teorią stosunków międzynarodowych a teorią public relations. W: K. Czornik, M. Lakomy, M. Stolarczyk
94.(red.), Dylematy polityki zagranicznej Polski na początku XXI wieku (s. 69−105). Katowice: Wydawnictwo
95.Uniwersytetu Śląskiego.
96.Ryniejska-Kiełdanowicz, M. (2015). Rola dyplomacji publicznej w kreowaniu zewnętrznego obrazu Unii Europejskiej.
97.Przegląd Zachodni, 1, 157−174.
98.Ryniejska-Kiełdanowicz, M. (2019). Dyplomacja publiczna Unii Europejskiej. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.
99.Siewierska-Chmaj, A. (2015). Mit polityczny jako narzędzie dyplomacji publicznej i element stosunków międzynarodowych.
100.Kultura i Polityka: Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie,
101.17, 52−64.
102.Studia BAS (2016), 2 (46).
103.Sun Wu, Sun Bin. (2012). Sztuka wojny. Przeł. J. Zawadzki. Wydawnictwo Create Space.
104.Surmacz, B. (2015a). Autoreferat. Pobrane z: http://phavi.umcs.pl/at/attachments/2015/1028/103122-autoreferat-beata-
105.-surmacz.pdf (3.08.2015).
106.Surmacz, B. (2015b). Ewolucja współczesnej dyplomacji. Aktorzy, struktury, funkcje. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
107.Szondi, G. (2008). Filary zarządzania reputacją: dyplomacja publiczna w Europie Wschodniej z perspektywy public
108.relations. W: B. Ociepka (red.), Dyplomacja publiczna (s. 59−86). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
109.Tanalski, D. (1995). Ponowoczesność czy nowoczesność? Res Humana, 3. Pobrano z: http://www.racjonalista.pl/
110.kk.php/s,4857 (1.03.2019).
111.Tukidydes. (1991). Wojna Peloponeska. Przeł. K. Kumaniecki. Wrocław: Ossolineum.
112.Umińska-Woroniecka, A. (2010). Od promocji stosunków kulturalnych i naukowych do dyplomacji kulturalnej. Polski
113.Przegląd Dyplomatyczny, 5–6, 47−72.
114.Waluch, K. (2012). Sieci współpracy kulturalnej w Europie. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
115.Waszczykowski, W. (2016). Informacja Ministra Spraw Zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej
116.w 2016 r. Pobrano z: https://www.msz.gov.pl/pl/polityka_zagraniczna/priorytety_polityki_zagr_2017_2021/
117.expose2/expose2016/ (18.07.2019).
118.Wąsowska-Pawlik, A. (2013). Polityka kulturalna Polski 1989–2012. W: J. Hausner, A. Karwińska, J. Purchla (red.),
119.Kultura a rozwój (s. 108−125). Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
120.Wolarczyk, K., Małecka-Wolarczyk, I. (2014). Tożsamość ponowoczesna w ujęciu Z. Baumana i Z. Melosika. Pobrano
121.z: https://prezi.com/mzr_pzpyahdw/tozsamosc-ponowoczesna-w-ujeciu-zygmunta-bumana-i-zbyszka-me/
122.(15.11.2014).
123.Woroniecki, J. (2004). Negocjacje wielostronne – przyszłością dyplomacji XXI w. Roczniki (Annales) Stacja Naukowa
124.PAN w Paryżu, 7. Pobrano z: http://paris.pan.pl/pl/images/stories/pliki/PDF/Roczniki/R7/woroniecki.pdf
125.(26.02.2019).
126.Wyciszkiewicz, E. (2017). Kultury dyplomacji publicznej i obywatelskiej. W: R. Stemplowski (red.), Współczesna
127.kultura dyplomatyczna: przybliżenie pierwsze (s. 313−332). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
128.Zenderowski, R., Cebul, K., Krycki, M. (2010). Międzynarodowe stosunki kulturalne. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
129.Ziętek, A. (2010a). Dyplomacja publiczna Polski. Annales Uniwersitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio K. Politologia,
130.1 (17), 65−82.
131.Ziętek, A. (red.) (2010b). Międzynarodowe Stosunki Kulturalne. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo
132.Poltext.
133.Ziętek, A., Olchowski, J. (2007). Kultura. W: M. Pietraś (red.), Międzynarodowe stosunki polityczne. Lublin: Wydawnictwo
134.UMCS.