Acta Iuris Stetinensis

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Iuris Stetinensis


ISSN: 2083-4373     eISSN: 2545-3181    OAI    DOI: 10.18276/ais.2019.25-09
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  CEEOL  ERIH PLUS

Lista wydań / 1/2019 (25)
Treść i zakres znamienia „włamanie” (art. 279 § 1 k.k.) – czy kradzież z włamaniem może nastąpić tylko z pomieszczenia zamkniętego?

Autorzy: Tomasz Tyburcy
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
Słowa kluczowe: kradzież kradzież z włamaniem włamanie mienie kradzież samochodu
Data publikacji całości:2019
Liczba stron:25 (153-177)
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 2300

Abstrakt

Można wyróżnić dwie teorie dotyczące charakteru zabezpieczenia rzeczy przed kradzieżą z włamaniem. Pierwsza nich (podmiotowa) wymaga wyłącznie, aby zabezpieczenie wyrażało wolę ochrony rzeczy przed kradzieżą. Natomiast według drugiej koncepcji (przedmiotowo-podmiotowej) powinno istnieć również realne zabezpieczenie przed kradzieżą, które powoduje względne trudności w jego pokonaniu. Odrzucenie teorii użycia znacznej siły fizycznej jako przesłanki włamania, którą należy uznać za archaiczną, wcale nie musi implikować opowiedzenia się za teorią podmiotową (zabezpieczenia). Można więc kwalifikować jako włamanie otwarcie zamka podrobionym lub oryginalnym (uzyskanym bezprawnie) kluczem, a nie kwalifikować tak pokonania jedynie symbolicznego zabezpieczenia (np. plomby lub suwaka w namiocie). Należy opowiedzieć się za możliwością kwalifikowania z art. 279 § 1 k.k. włamania do komputera (np. auta) w celu kradzieży rzeczy chronionej przez ten komputer przed kradzieżą.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Andrejew I., Polskie prawo karne w zarysie, Warszawa 1970.
2.Bafia J., Mioduski K., Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1987.
3.Bednarzak J., Przestępstwo oszustwa w polskim prawie karnym, Warszawa 1971.
4.Bereźnicki M., Uwagi na temat kradzieży z włamaniem, „Nowe Prawo” 1967, nr 6.
5.Bożyczko Z., Kradzież z włamaniem w świetle doktryny i orzecznictwa sądów polskich, „Nowe Prawo” 1967, nr 7–8.
6.Buchała K., Prawo karne materialne, Warszawa 1989.
7.Michalski B., Przestępstwa przeciwko mieniu, Warszawa 1999.
8.Dąbrowska-Kardas M., Kardas P., w: Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna, t. III, red. A. Zoll, Kraków 2006.
9.Dukiet-Nagórska T., Kradzież z włamaniem, „Nowe Prawo” 1981, nr 10–12.
10.Gniewek E., Prawo rzeczowe, Warszawa 2006.
11.Gutekunst W., Glosa do wyroku SN z dnia 25 czerwca 1957 r., IV K 367/57, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1959, nr 1.
12.Gutekunst W., O położeniu przedmiotu wykonawczego kradzieży z włamaniem, „Nowe Prawo” 1956, nr 11–12.
13.Hochberg L., Rzecz o włamaniu, „Nowe Prawo” 1956, nr 9.
14.Jędrzejewski Z., Bezprawie usiłowania nieudolnego, Warszawa 2000.
15.Kardas P., Satko J., Przestępstwa przeciwko mieniu, Kraków 2002.
16.Kodeks karny. Cześć szczególna, t. 2, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Warszawa 2013.
17.Liszt F., Lehrbuch des Deutschen Strafrechts, wyd. 20, Berlin 1914.
18.Marek A., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010.
19.Nasuszny P., Treść i zakres pojęcia włamania jako okoliczności kwalifikującej przestępstwo kradzieży podstawowej w ujęciu doktryny i orzecznictwa, w: Nowa kodyfikacja karna, t. XIII, red. L. Bogunia, Wrocław 2003.
20.Oczkowski T., w: Kodeks karny. Komentarz, red. R.A. Stefański, Warszawa 2017.
21.Pleńska D., Glosa do uchwały SN z dnia 3 grudnia 1966 r., VI KZP 42/66, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1968, nr 2.
22.Pławski S., Przegląd orzecznictwa SN – prawo karne materialne, Warszawa 1960.
23.Budziński S., O przestępstwach w szczególności. Wykład porównawczy z uwzględnieniem prawo obowiązujących na Królestwie Polskiem i Galicyi Austryackiej, Warszawa 1883.
24.Szerer M., O kradzieży z włamaniem, „Nowe Prawo” 1956, nr 4.
25.Świda W., Prawo karne, Warszawa 1986.
26.Tyburcy T., Z problematyki rozboju i wymuszenia rozbójniczego (art. 280 i 282 k.k. w zbiegu właściwym czy niewłaściwym?), „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2017, nr 1.
27.Wąsek A., Glosa do wyroku SN z dnia 11 września 2002 r., „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2003, nr 7–8, poz. 103.
28.Kodeks Karny. Komentarz, t. II, red. A. Wąsek, Gdańsk 1999.
29.Wróblewski J., Kradzież z włamaniem. Z zagadnień rozumienia tekstów prawnych, „Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny” 1966, nr 3.
30.System prawa karnego. Przestępstwa przeciwko mieniu i gospodarcze, t. 9, red. R. Zawłocki, Warszawa 2011.
31.Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna, t. III, red. A. Zoll, Kraków 2006.
32.Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, t. II, red. B. Michalski, A. Sakowicz, J. Skorupka, A. Wąsek, Warszawa 2010.
33.Preibisz A.N., Niekorzystne rozporządzenie mieniem jako znamię oszustwa (art. 286 § 1 k.k.), „Prokuratura i Prawo” 2005, nr 10.
34.Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1957 r., II K 362/57, „Biuletyn Generalnej Prokuratury” 1957, nr 11–12.
35.Wyrok SN z dnia 25 czerwca 1957 r., IV K 367/57, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1959, nr 1, poz. 13.
36.Wyrok SN z dnia 4 grudnia 1957 r., III K 461/57, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1959, nr 6, poz. 166.
37.Wyrok SN z dnia 6 grudnia 1957 r., II K 615/57, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1958, nr 4.
38.Wyrok SN z dnia 27 stycznia 1958 r., I K 483/57, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1958, nr 8.
39.Postanowienie NSW z dnia 1 września 1958 r., Rw 1287/58, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 1959, nr 3, poz. 91.
40.Wyrok SN z dnia 15 października 1963 r., Rw 1123/63, „Biuletyn Sądu Najwyższego” 1964, nr 1, poz. 8.
41.Uchwała SN z dnia 3 grudnia 1966 r., VI KZP 42/66, „Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych” 1968, nr 2, poz. 35.
42.Wyrok SN z dnia 3 listopada 1970 r., V KRN 409/70, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Wydawnictwo Prokuratury Generalnej” 1971, nr 4, poz. 63.
43.Wyrok SN z dnia 5 marca 1985 r., II KR 53/85, „Gazeta Prawnicza” 1985, nr 24.
44.Wyrok SN z dnia 15 sierpnia 1985 r., I KR 212/85, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Karna i Wojskowa” 1986, nr 11–12, poz. 97.
45.Wyrok SN z dnia 6 listopada 2003 r., II KK 5/03, LEX nr 82307.
46.Wyrok SN z dnia 11 września 2002 r., V KKN 9/01, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2003, nr 7–8, poz. 103.
47.Wyrok SN z dnia 9 września 2004 r., V KK 144/04, LEX nr 137749.
48.Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2006 r., III KK 358/06, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Karna i Wojskowa” 2007, nr 2, poz. 17.
49.Wyrok SA w Szczecinie z dnia 14 października 2008 r., II AKa 120/08, OSA 2010, nr 12, poz. 57.
50.Postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2010 r., V KK 388/09, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Karna i Wojskowa” 2010, nr 9, poz. 82.
51.Wyrok SN z dnia 3 lutego 1999 r., V KKN 566/98, LEX nr 36726.
52.Postanowienie SN z 25 września 2015 r., II KK 228/15, www.sn.pl/sites/orzecznictwo.
53.Wyrok SN z 22 marca 2017 r., III KK 349/16, www.sn.pl/sites/orzecznictwo.
54.Wyrok SA w Warszawie z dnia 16 czerwca 1998 r., II Aka 107/98, „Krakowskie Zeszyty Sądowe” 1998, nr 12, poz. 42.
55.Postanowienie SN z 25 lutego 2014 r., IV KK 42/14, niepubl.