Acta Iuris Stetinensis

Celem prezentowanego artykułu jest uporządkowanie i usystematyzowanie cech cła jako opłaty publicznej wynikającej z polskiego i unijnego prawa celnego. Prawo Unii Europejskiej jest szczególnym rodzajem systemu prawnego charakteryzującego się autonomicznym stanowiskiem w porównaniu z innymi systemami prawnymi. Stanowi zbiór przepisów regulacje prawne pierwotnie sporządzone przez Wspólnoty Europejskie, a następnie przez Unię Europejską, a także częściowo przez same państwa członkowskie. Niezależność prawa Unii Europejskiej wynika również z tego, że prawo to posiada własny system źródeł prawa, własne procedury jego uchwalenia, interpretacji oraz kontroli stosowania i ochrony. Przenosząc do Unii Europejskiej niektóre z jej suwerennych ustaw, Polska zezwoliła władzom Unii Europejskiej na niezależne przyjmowanie przepisów celnych. Charakterystyczną cechą normatywną odróżniającą odprawy celne w polskim i unijnym prawie celnym jest pobieranie cła przez należycie upoważnione organy celne od podmiotów importujących i eksportujących towary przez granice obszaru celnego. Przepisy zawarte w przepisach krajowego prawa celnego wskazują, że jest to opłata publiczna, ustalana i pobierana na podstawie taryfy celnej od podmiotów prowadzących obrót handlowy towarami w związku z transferem towarów przez granicę celną państwa lub grupy państw tworzących unię celną. Opłaty celne są związane z przywozem lub wywozem towarów podlegających opłatom celnym.