Acta Iuris Stetinensis

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Iuris Stetinensis


ISSN: 2083-4373    OAI    DOI: 10.18276/ais.2018.21-14
CC BY-SA   Open Access   DOAJ  ERIH PLUS

Lista wydań / 1/2018 (21)
O chociażby nieumyślnym naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu z ar t. 177 § 1 k.k. w aspekcie struktur wypowiedzi dyrektywalnych prawa karnego

Autorzy: Łukasz Buczek
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego
Słowa kluczowe: zasady bezpieczeństwa wypadek komunikacyjny
Data publikacji całości:2018
Liczba stron:20 (299-318)
Cited-by (Crossref) ?:
Liczba pobrań ?: 596

Abstrakt

Przedmiotem niniejszego opracowania jest próba wykazania i objaśnienia istotnego znaczenia normatywnego wyrażenia „chociażby nieumyślnie” z art. 177 § 1 kodeksu karnego. W tym celu autor odcinając się częściowo od dotychczas prezentowanych w doktrynie prawa karnego poglądów na ten temat, stara się twórczo wykorzystać koncepcję czynności konwencjonalnych w prawie, wraz z wyróżnioną w niej konwencjonalizacją i formalizacją czynności konwencjonalnych. Aprobata założenia, że przedmiotowo rozumiane normy ostrożności w prawie karnym są warunkiem wstępnym normowania normy sankcjonowanej, prowadzi do uznania konieczności ustalenia chociażby nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu za okoliczność formalizującą pociągnięcie sprawcy danego przestępstwa do odpowiedzialności karnej.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Bachrach A., Nowe wytyczne Sądu Najwyższego w sprawach o przestępstwa drogowe, „Państwo i Prawo” 1976, nr 8–9.
2.Bielski M., Naruszenie reguł ostrożności czy nadmierna ryzykowność zachowania jako właściwe kryterium prawnokarnego przypisania skutku, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2004, z. 1.
3.Bogdan G., w: Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117–277 k.k., red. A. Zoll, Warszawa 2013.
4.Buchała K., Przestępstwa i wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji drogowej. Komentarz, Bydgoszcz 1997.
5.Budyn-Kulik M., w: Kodeks karny. Komentarz, red. M. Mozgawa, wyd. VII, Warszawa 2015.
6.Byczyk M., Normy ostrożności w prawie karnym, Poznań 2016.
7.Czepita S., Reguły konstytutywne a zagadnienia prawoznawstwa, Szczecin 1996.
8.Czepita S., Formalizacja a konwencjonalizacja działań w prawie, w: Konwencjonalne i formalne aspekty prawa, red. S. Czepita, Szczecin 2006.
9.Czepita S., Wronkowska S., Zieliński M., Założenia szkoły poznańsko-szczecińskiej w teorii prawa, „Państwo i Prawo” 2013, z. 2.
10.Czepita S., Czynności konwencjonalne i formalne w prawie a proces prawotwórczy i rola Trybunału Konstytucyjnego, „Państwo i Prawo” 2014, nr 12.
11.Czepita S., O koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie, w: Wykładnia Konstytucji.
12.Aktualne problemy i tendencje, red. M. Smolak, Warszawa 2016.
13.Dąbrowska-Kardas M., Kardas P., Odpowiedzialność za spowodowanie wypadku komunikacyjnego w świetle regulacji nowego kodeksu karnego z 1997 r., cz. I, „Palestra” 1999, nr 1–2.
14.Dąbrowska-Kardas M., Analiza dyrektywalna przepisów części ogólnej kodeksu karnego, Warszawa 2012.
15.Giezek J., Okoliczności wpływające na sędziowski wymiar kary, Wrocław 1989.
16.Hałas R.G., w: Kodeks karny. Komentarz, red. A. Grześkowiak, K. Wiak, Warszawa 2017.
17.Hofmański P., Zabłocki S., Elementy metodyki pracy sędziego w sprawach karnych, Warszawa 2011.
18.Janusz-Pohl B., Przyczynek do rozważań o formalnym i konwencjonalnym charakterze procesu karnego, „Ius Novum” 2014, nr 4.
19.Janusz-Pohl B., O konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowej, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2014, z. 4.
20.Kardas P., Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym jako jedna z przesłanek obiektywnego przypisania skutku przestępstwa określonego w art. 177 k.k., „Paragraf na Drodze” 2002, nr 6.
21.Kardas P., Zbieg przepisów ustawy w prawie karnym. Analiza teoretyczna, Warszawa 2011.
22.Kochanowski J., Przestępstwa i wykroczenia drogowe. Komentarz, Warszawa 1991.
23.Komenda Główna Policji Biuro Ruchu Drogowego, Wypadki drogowe w Polsce w 2016 roku, Warszawa 2017, http://statystyka.policja.pl/st/ruch-drogowy/76562,Wypadki-drogowe-raporty-roczne.html (dostęp 30.06.2017).
24.Konopka P., „Rażące naruszenie zasad bezpieczeństwa” pojęciem pomocniczym dla przypisania skutku w art. 177 k.k., „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2010, z. 3.
25.Kowalewska-Łukuć M., Zamiar ewentualny w świetle psychologii, Poznań 2015.
26.Lachowski J., w: Kodeks karny. Komentarz, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2016.
27.Melezini M., „Ustawowy” a „sądowy” wymiar kary, w: Nauka o karze. Sądowy wymiar kary. System Prawa Karnego Tom 5, red. T. Kaczmarek, Warszawa 2017.
28.Nowak L., Performatywy a język prawny i prawniczy, „Etyka” 1968, t. 3.
29.Nowak L., Wronkowska S., Zieliński M., Ziembiński Z., Czynności konwencjonalne w prawie, „Studia Prawnicze” 1972, z. 33.
30.Pohl Ł., Norma sankcjonowana w prawie karnym jako przykład normy prawnej nie będącej normą postępowania, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2006, z. 1.
31.Pohl Ł., Struktura normy sankcjonowanej w prawie karnym, Poznań 2007.
32.Pohl Ł., Prawo karne. Wykład części ogólnej, Warszawa 2015.
33.Razowski T., w: Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2014.
34.Stefański R.A., Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w projekcie kodeksu karnego, „Problemy Praworządności” 1990, nr 8–9.
35.Stefański R.A., Wypadek w komunikacji jako przestępstwo w nowym kodeksie karnym, „Prokuratura i Prawo” 1998, z. 10.
36.Stefański R.A., w: Kodeks karny. Komentarz, red. O. Górniok, Warszawa 2006.
37.Stefański R.A., Glosa do wyroku SN z dnia 10 lipca 2008 r., II KK 37/08, „Prokuratura i Prawo” 2009, z. 7.
38.Stefański R.A., w: Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 117–221.
39.Tom I, red. A. Wąsek, R. Zawłocki, wyd. 4, Warszawa 2010.
40.Stefański R.A., Przestępstwa przeciwko państwu i dobrom zbiorowym. System Prawa Karnego Tom 8, red. L. Gardocki, wyd. 1, Warszawa 2013.
41.Stefański R.A., Kodeks karny. Komentarz, red. R.A. Stefański, wyd. 3, Warszawa 2017.
42.Szeleszczuk D., w: Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117–221, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, wyd. 4, Warszawa 2017.
43.Tarapata S., Dobro prawne w strukturze przestępstwa. Analiza teoretyczna i dogmatyczna, Warszawa 2016.
44.Wieczorkiewicz-Kita J., Zagadnienie wyrokowania w procesie karnym w świetle koncepcji czynności konwencjonalnych, w: Konwencjonalne i formalne aspekty prawa,
45.red. S. Czepita, Szczecin 2006,
46.Wieczorkiewicz-Kita J., Konwencjonalny i formalny charakter procesu karnego, Szczecin 2009 (nieopublikowana rozprawa doktorska).
47.Wieczorkiewicz-Kita J., O konwencjonalnych i formalnych aspektach procesu karnego, w: W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, red. A. Choduń, S. Czepita, Szczecin 2010.
48.Wolter W., Czynnik psychiczny w istocie przestępstwa, Kraków 1924.
49.Zieliński M., Interpretacja jako proces dekodowania tekstu prawnego, Poznań 1972.
50.Zieliński M., Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, Warszawa 2017.
51.Ziembiński Z., Przepis prawny a norma prawna, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1960, z. 1.
52.Ziembiński Z., Ujęcia modelowe, w: Z. Ziembiński, M. Zieliński, Dyrektywy i sposób ich wypowiadania, Warszawa 1992.
53.Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks karny (Dz.U. nr 13, poz. 94 z późn. zm.).
54.Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.).
55.Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. nr 89, poz. 555 z późn. zm.).
56.Uchwała SN z 28 lutego 1975 r., sygn. V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3–4, poz. 33.
57.Wyrok SN z 19 października 1976 r., Rw 273/76, OSNKW 1976, nr 12, poz. 153.
58.Postanowienie SN z 29 kwietnia 1997 r., sygn. V KKN 255/96, Legalis nr 31076.
59.Wyrok SN z 10 lipca 2008 r., sygn. II KK 37/08, Legalis nr 118472.