Acta Biologica

Wcześniej: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Biologica


ISSN: 2450-8330     eISSN: 2353-3013    OAI    DOI: 10.18276/ab.2019.26-07
CC BY-SA   Open Access   DOAJ

Lista wydań / No. 26
Tetranychus urticae changes its oviposition pattern in the presence of the predatory mites, Phytoseiulus persimilis and Typhlodromus bagdasarjani
(Zmiana wzoru składania jaj przez Tetranychus urticae w obecności drapieżnych roztoczy, Phytoseiulus persimilis i Typhlodromus bagdasarjani)

Autorzy: Mona Moghadasi
Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran

Azadeh Zahedi Golpayegani
Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran

Alireza Saboori
Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran

Hossein Allahyari
Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran

Hamideh Dehghani Tafti
Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Tehran, Karaj, Iran
Słowa kluczowe: składanie jaj przędziorki drapieżnictwo opieka rodzicielska Phytoseiidae
Data publikacji całości:2019
Liczba stron:17 (65-81)
Cited-by (Crossref) ?:

Abstrakt

Na zachowania związane ze składaniem jaj roztoczy roślinożernych wpływa kilka czynników między innymi dostępność pokarmu dla młodych osobników i zmniejszone ryzyko drapieżnic-twa. Użyliśmy przędziorka Tetranychus urticae Koch (Tetranychidae), aby dowiedzieć się, czy obecność drapieżnika określonego typu (wyspecjalizowany w drapieżnictwie na Tetranychus urticae przedstawiciel drapieżnych dobroczynkowatych, Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot i niewyspecjalizowany Typhlodromus bagdasarjani Wainstein & Arutunjan) wpływają na strategie składania jaj T. urticae. Następnie powtórzyliśmy eksperyment używając zapachu poprzednich ofiar tych drapieżników. Samice Tetranychus urticae umieszczono na krążku z liści w plastikowym pojemniku z drapieżnikami na tym samym krążku (bezpośrednia obec-ność drapieżnika) lub na drugim krążku (odbierającym zapachy związane z drapieżnikiem) w tym samym pojemniku. Po doświadczeniu, ofiary przenoszono do pojemnika, w którym samice składały jaja. Parametry związane ze składaniem jaj T. urticae monitorowano w dwóch grupach doświadczalnych: grupa eksperymentalna otrzymywała zapach związany z interakcją drapieżnik-ofiara, natomiast grupa kontrolna nie otrzymywała zapachu. Nasze wyniki wyka-zały, że gdy samice T. urticae dostrzegły obecność drapieżnika lub jego zapach (w przypadku obu gatunków drapieżników), znacznie zmniejszyły liczbę składanych jaj i odległości między składanymi jajami, a ponadto skracały okres składania jaj, niezależnie od aplikowania za-pachów związanych z interakcją między drapieżnikiem i ofiarą. Jednak aplikacja zapachu podczas składania jaj powodowała zmniejszenie odległości między składanymi jajami w od 4 do 6 par kolejno składanych jaj. W grupie kontrolnej, odległości zmniejszyły się w od 2 lub 3 parach kolejno składanych jaj. Bezpośrednia obecność P. persimilis skróciła okres składania jaj przez ofiarę znacznie bardziej niż obecność T. bagdasarjani. Zmniejszenie szybkości składania jaj przez przędziorki było wyraźnie większe niż w obecności T. bagdasarjani.
Pobierz plik

Plik artykułu

Bibliografia

1.Abrams, P.A. (1996). Dynamics and interactions in food webs with adaptive foragers. In: G.A. Polis, K.O. (eds.), Winemiller Food webs: Integration of patterns and dynmics (pp. 149–159). New York: Chapman and Hall.
2.Chittenden, A.R., Saito, Y. (2001). Why are there feeding and nonfeeding larvae in phytoseiid mites (Acari, Phytoseiidae)? Journal of Ethology, 19, 55–62.
3.Choh, Y., Takabayashi, J. (2006). Intact lima bean plants exposed to herbivore-induced plant volatiles attract predatory mites and spider mites at different levels according to plant parts. Applied Entomology and Zoology, 41, 537–543.
4.Choh, Y., Uefune, M., Takabayashi, J. (2010). Predation-related odours reduce oviposition in a herbivorous mite. Experimental and Applied Acarology, 50, 1–8.
5.De Almedia, Ȃ.A., Janssen, A. (2013). Juvenile prey induce antipredator behavior in adult predators. Experimental and Applied Acarology, 59, 275–282.
6.Dias, C.R., Guimarães Bernardo, A.M., Mencalha, J., Freitas, C.W.C., Sarmento, R.A., Pallini, A., Jans-sen, A. (2016). Experimental and Applied Acarology, 69 (3), 263–276.
7.Dicke, M., Sabelis, M.W., de Jong, M. (1988). Analysis of prey preference in phytoseiid mites by using an olfactometer, predation models and electrophoresis. Experimental and Applied Acarology, 5, 225–241. Dittmann, L., Schausberger, P. (2017). Adaptive aggregation by spider mites under predation risk. Scientific
8.Reports, 7, 10609. DOI: 10.1038/s41598-017-10819-8.
9.Faraji, F., Janssen, A., van Rijn, P.C.J., Sabelis, M.W. (2000). Kin recognition by the predatory mite Iphi-
10.seius degenerans: discrimination among own, conspecific, and heterospecific eggs. Ecological Entomology, 25, 147–155.
11.Farazmand, A., Fathipour, Y., Kamali, K. (2013). Predation preference of Neoseiulus californicus and Typh-lodromus bagdasarjani on heterospecific phytoseiid and Scolothrips longicornis in presence and absence of Tetranychus urticae. Persian Journal of Acarology, 2 (1), 181–188.
12.Fernández Ferrari, M.C., Schausberger, P. (2013). From repulsion to attraction: species- and spatial context-dependent threat sensitive response of the spider mite Tetranychus urticae to predatory mite cues. Naturwissenchaften, 100, 541–549.
13.Gnanvossou, D., Yaninek, J.S., Hanna, R., Dicke, M. (2003). Effects of prey mite species on life history of the phytoseiid predators Typhlodromalus manihoti and Typhlodromalus aripo. Experimental and Applied Acarology, 30, 265–278.
14.Grostal, P., Dicke, M. (1999). Direct and indirect cues of predation risk influence behavior and reproduction of prey: A case for acarine interactions. Behavioral Ecology, 10 (4), 422–427.
15.Hackl, T., Schausberger, P. (2014). Learned predation risk management by spider mites. Ecology and Evolution, 2, 1–7.
16.Hoffmeister, T.S., Roitberg, B.D. (1997). Counterespionage in an insect herbivore-parasitoid system. Naturwissenchaften, 84, 1–3.
17.Kroon, A., Veenendaal, R.L., Bruin, J., Egas, M., Sabelis, M.W. (2008). “Sleeping with the enemy” – predator induced diapause in a mite.
18.Naturwissenschaften, 95, 1195–1198.
19.Landeros, J., Guevara, L.P., Badii, M.H., Flores, A.E., Pamanes, A. (2004). Effect of different densities of the two spotted spider mite
20.Tetranychus urticae on CO2 assimilation, transpiration, and stomatal behavior in rose leaves. Experimental and Applied Acarology, 32,
21.187–198.
22.Lemos, F., Sarmento, R.A., Pallini, A., Dias, A.R., Sabelis, M.W., Janssen, A. (2010). Spider mite we medi-atesanti-predator behavior.
23.Experimental and Applied Acarology, 52, 1–10.
24.Lima, S.L., Dill, L.M. (1990). Behavioral decisions made under the risk of predation: a review and prospectus. Canadian Journal of Zoology,
25.68, 619–640.
26.Lopez-sepulcre, A., Kokko, H. (2002). The role of kin recognition in the evolution of conspecific brood parasitism. Animal Behavior, 64,
27.215–222.
28.McMurtry, J.A., De Moraes, G.J., Sourassou, N.F. (2013). Revision of the lifestyles of phytoseiid mites (Acari: Phytoseiidae) and implications
29.for biological control strategies. Systematic and Applied Aca-rology, 18 (4): 297–320.
30.Moghadasi, M., Saboori, A., Allahyari, H., Zahedi Golpayegani, A. (2013). Prey stages preference of different stages of Typhlodromus
31.bagdasarjani (Acari: Phytoseiidae) to Tetranychus urticae (Acari: Tet-ranychidae) on rose. Persian Journal of Acarology, 2 (3), 531–538.
32.Montserrat, M., Bas, C., Magalhaes, S., Sabelis, M.W., de Roos, A.M., Janssen, A. (2007). Predators induce egg retention in prey.
33.Behavioural Ecology, 150, 699–705.
34.Pallini, A., Janssen, A., Sabelis, M.W. (1999). Spider mites avoid plants with predators. Experimental and Applied Acarology, 23, 803–815.
35.Pizzol, J., Poncet, C., Hector, S., Ziegler, M. (2006). Preventive IPM for greenhouse roses in the South of France. Bulletin OILB/SROP, 29
36.(4), 31–36.
37.Pijanowska, J. (1997). Alarm signals in Daphnia. Oecologia, 112, 12–16.
38.Schausberger, P. (2005). The predatory mite Phytoseiulus persimilis manipulates imprinting among offspring through egg placement.
39.Behavioral Ecology and Sociobiology, 58, 53–59.
40.Shave, C.R., Townsend, C.R., Crowl, T.A. (1994). Anti-predator behaviours of a freshwater crayfish (Paranephrops zealandicus) to a native
41.and an introduced predator. New Zealand Journal of Ecology, 18 (1), 1–10.
42.Shimoda, T., Kishimoto, H., Takabayashi, J., Amano, H., Dicke, M. (2009). Comparison of thread-cutting behavior in three specialist
43.predatory mites to cope with complex webs of Tetranychus spider mites. Experimental and Applied Acarology, 47, 111–120.
44.Skaloudova, B., Zemek, R., Krivan, V. (2007). The effect of predation risk on an acarine system. Animal Behaviour, 74, 813–821.
45.Zeraatkar, A., Zahedi Golpayegani, A., Saboori, A. (2013). Kin recognition in three samples of Phytosei-ulus persimilis (Acari: Phytoseiidae).
46.Persian Journal of Acarology, 2 (2), 311–319.